مسافت شرعی: تفاوت میان نسخه‌ها

به [[فتوا|فتوای]] فقیهان شیعه، یکی از شرایط شکسته شدن [[نماز مسافر]] آن است که مسافر تصمیم داشته باشد دست‌کم ۸ [[فرسخ شرعی]] (بین ۴۰ تا ۴۵ کیلومتر) مسافرت کند. به ۸ فرسخ، مسافت شرعی گفته می‌شود.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ج۳، ص۴۱۴</ref>

مسافر زمانی می‌تواند نمازش را شکسته بخواند یا روزه‌اش را افطار کند که مقدار معینی از مسیر را طی کرده باشد. این مقدار معین [[حد ترخص]] نامیده شده است (مسافتی که اذان شهر شنیده نشود یا دیوار خانه‌های شهر پیدا نباشد). همین معیار هنگام رسیدن به وطن یا رسیدن به جایی که اقامت در آن بیش از ده روز باشد نیز جاری است.<ref>فرهنگ فقه، ج۳، ص‌۲۴۵.</ref>

در چند حدیث نیز دو یا سه معیار با هم ذکر شده است. در حدیثی از [[امام رضا(ع)]] توضیح داده شده که هشت فرسخ همان مسیری است که کاروان‌ها در طول روز طی می‌کنند.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۸، ص۴۵۱</ref> در روایتی [[امام صادق(ع)]] بریدین را بر ۲۴ میل تطبیق کرده‌اند.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۸، ص۴۵۲</ref>

فقیهان شیعه درباره این که هر فرسخ شرعی چند کیلومتر است چند نظریه داده‌اند، و به همین جهت هشت فرسخ که همان [[مسافت شرعی|حد شرعی مسافرت]] است نیز در نظر آنها متفاوت است: ۴۰ کیلومتر<ref> طبق نظر آیت الله زنجانی </ref>، ۴۳ کیلومتر<ref> طبق نظر آیت الله [[ناصر مکارم شیرازی]]  </ref>، ۴۴ کیلومتر<ref> طبق نظر آیات : خویی، تبریزی، وحید، سیستانی.</ref>، و ۴۵ کیلومتر<ref> طبق نظر آیات : امام خمینی، اراکی، فاضل، گلپایگانی، صافی، بهجت، خامنه‌ای، نوری.</ref><ref> [http://www.pasokhgoo.ir/node/63872 مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی]، مرکز ملی پاسخ‌گویی...، احکام مسافر، ص۲۳. بنی‌هاشمی، توضیح المسائل مراجع ۱/ ۶۸۳.</ref>

به فتوای بیشتر فقیهان شیعه احکام مسافر وقتی بر شخص صدق می‌کند که شخص از ابتدا قصد داشته باشه ۸ فرسخ مسافرت کند ولی اگر بدون قصد همین مقدار مسافت را طی کند نماز و روزه او تمام است. مثل کسی که دنبال گمشده‌ای می‌گردد و از ابتدا تصمیم ندارد مسافت شرعی را طی کند.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ج۳، ص۴۲۳</ref>

* حر عاملی، وسايل الشیعه، موسسه آل البیت، قم.

* فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام. موسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، قم، ۱۳۹۰ش.