پرش به محتوا

سید علی قاضی طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:
|وبگاه رسمی=
|وبگاه رسمی=
|امضا=
|امضا=
}}'''سید علی قاضی طَباطَبایی''' <small>(۱۲۸۲-۱۳۶۶ق)</small>، [[:رده:عارفان شیعه|عارف]]، [[:رده:علما|عالم]] و استاد [[اخلاق]] [[حوزه علمیه نجف]] در قرن چهاردهم [[قمری]] بود. بسیاری از علما، [[:رده:فقهای شیعه|فقیهان]] و [[مراجع تقلید]] در مکتب اخلاقی او حضور داشته‌اند.
}}'''سید علی قاضی طَباطَبایی''' <small>(۱۲۸۲-۱۳۶۶ق)</small>، [[:رده:عارفان شیعه|عارف]]، [[:رده:علما|عالم]] و استاد [[اخلاق]] [[حوزه علمیه نجف]] در قرن چهاردهم [[قمری]] بود. برخی از علما، [[فقه|فقیهان]] و [[مراجع تقلید]] در مکتب اخلاقی او حضور داشته‌اند.


از شاگردان برجسته وی، می‌توان به [[سید محمدحسین طباطبائی|سیدمحمد حسین طباطبایی]]، [[سید هاشم موسوی حداد]] و [[محمد تقی بهجت]] اشاره کرد.
از شاگردان برجسته وی، می‌توان به [[سید محمدحسین طباطبائی|سیدمحمد حسین طباطبایی]]، [[سید هاشم موسوی حداد]] و [[محمد تقی بهجت]] اشاره کرد.
خط ۷۱: خط ۷۱:
او در نجف، در عرفان و اخلاق و تهذیب نفس، شاگردان متعدد و نام‌آوری پرورش داد.<ref>آقابزرگ، ج۱، قسم ۴، ص۱۵۶۵-۱۵۶۶؛ امینی، ج۳، ص۹۶۶</ref> معمولاً جلسات درس وی خصوصی و محرمانه برگزار می‌شد.<ref>حسینی همدانی، ص۴۸؛ صدوقی سها، ص۳۸۱</ref> او در [[مدرسه هندی|مدرسۀ هندی]] [[حجره|حجره‌ای]] داشت و شاگردانش در این حجره نزد او می‌آمدند.<ref>نک: حسینی طهرانی، مهر تابان، ص۳۱۸-۳۱۹؛ روحانی نژاد، ص۱۵۰</ref>
او در نجف، در عرفان و اخلاق و تهذیب نفس، شاگردان متعدد و نام‌آوری پرورش داد.<ref>آقابزرگ، ج۱، قسم ۴، ص۱۵۶۵-۱۵۶۶؛ امینی، ج۳، ص۹۶۶</ref> معمولاً جلسات درس وی خصوصی و محرمانه برگزار می‌شد.<ref>حسینی همدانی، ص۴۸؛ صدوقی سها، ص۳۸۱</ref> او در [[مدرسه هندی|مدرسۀ هندی]] [[حجره|حجره‌ای]] داشت و شاگردانش در این حجره نزد او می‌آمدند.<ref>نک: حسینی طهرانی، مهر تابان، ص۳۱۸-۳۱۹؛ روحانی نژاد، ص۱۵۰</ref>


بسیاری از [[:رده:علما|علما]] و [[:رده:فقها|فقها]] و [[مراجع تقلید]] از شاگردان مکتب اخلاقی قاضی بوده‌اند، برخی از مهمترین شاگردان او عبارتند از:
برخی از [[:رده:علما|علما]] و [[:رده:فقها|فقها]] و [[مراجع تقلید]] از شاگردان مکتب اخلاقی قاضی بوده‌اند، برخی از مهمترین شاگردان او عبارتند از:


[[سید محمدحسین طباطبائی]] که خود از بستگان استادش بود و ابتدا به قاضی شهرت داشت ولی به احترام استادش، ترجیح داد که به طباطبائی مشهور شود.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ص۱۳، پانویس ۱، ص۳۵</ref> وی و برادرش [[سید محمد حسن الهی]] و [[عباس هاتف قوچانی]]<ref>قاضی طباطبائی،۱۳۸۵ش، مقدمۀ سید محمد حسن قاضی، ص۷؛ روحانی نژاد، ص۵۶</ref> ۱۳سال نزد قاضی شاگردی کردند.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ص۱۰۱</ref>
[[سید محمدحسین طباطبائی]] که خود از بستگان استادش بود و ابتدا به قاضی شهرت داشت ولی به احترام استادش، ترجیح داد که به طباطبائی مشهور شود.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ص۱۳، پانویس ۱، ص۳۵</ref> وی و برادرش [[سید محمد حسن الهی]] و [[عباس هاتف قوچانی]]<ref>قاضی طباطبائی،۱۳۸۵ش، مقدمۀ سید محمد حسن قاضی، ص۷؛ روحانی نژاد، ص۵۶</ref> ۱۳سال نزد قاضی شاگردی کردند.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ص۱۰۱</ref>
خط ۱۵۸: خط ۱۵۸:


===کرامات===
===کرامات===
از قاضی [[کرامت|کرامات]] بسیاری نقل کرده‌اند، مانند [[طی الارض]]، میراندن مار با استفاده از نام اَلمُمیت خداوند<ref>نک: حسینی طهرانی معاد شناسی، ج۱، ص۲۳۱-۲۳۵؛ همو مهر تابان، ص۳۷۰-۳۷۱</ref>، زنده شدن مرده به دعای وی، خبر دادن از احوال و افکار و حالات و افعال اشخاص، خبر دادن از آینده از جمله خبر دادن از [[مرجعیت]] [[سید ابوالحسن اصفهانی]] و پیش‌گویی زمان مرگ خود، و ساطع شدن نور از وی در حال [[نماز]].<ref>فاطمی‌نیا، ج۳، ص۹۸- ۹۹، ۱۱۲- ۱۱۴؛ روحانی نژاد، ص۱۴۸، ۱۵۰-۱۵۳</ref>
از قاضی [[کرامت|کراماتی]] نقل کرده‌اند، مانند [[طی الارض]]، میراندن مار با استفاده از نام اَلمُمیت خداوند<ref>نک: حسینی طهرانی معاد شناسی، ج۱، ص۲۳۱-۲۳۵؛ همو مهر تابان، ص۳۷۰-۳۷۱</ref>، زنده شدن مرده به دعای وی، خبر دادن از احوال و افکار و حالات و افعال اشخاص، خبر دادن از آینده از جمله خبر دادن از [[مرجعیت]] [[سید ابوالحسن اصفهانی]] و پیش‌گویی زمان مرگ خود، و ساطع شدن نور از وی در حال [[نماز]].<ref>فاطمی‌نیا، ج۳، ص۹۸- ۹۹، ۱۱۲- ۱۱۴؛ روحانی نژاد، ص۱۴۸، ۱۵۰-۱۵۳</ref>


از [[آیت الله خویی]] نیز نقل شده که حوادث مافوق طبیعی در مرگ سید علی قاضی رخ داده است.<ref>موسوی، ص۶۰</ref>
از [[آیت الله خویی]] نیز نقل شده که حوادث مافوق طبیعی در مرگ سید علی قاضی رخ داده است.<ref>موسوی، ص۶۰</ref>
خط ۱۷۵: خط ۱۷۵:


==درگذشت==
==درگذشت==
قاضی در سال‌های آخر عمر به بیماری استسقا مبتلا شد و در [[۶ ربیع الاول]] ۱۳۶۶ ق، برابر [[۹ بهمن]] ۱۳۲۵ش درگذشت. [[سید جمال گلپایگانی]] بر او نماز خواند و در [[وادی السلام]]، نزدیک مقام [[صاحب الزمان]] عجل الله تعالی فرجه در کنار پدرش به خاک سپرده شد.<ref>آقابزرگ طهرانی، ج۱، قسم۴، ص۱۵۶۵-۱۵۶۶؛ یادنامۀ عارف کبیر، ص۱۴- ۱۵؛ قس معلم حبیب‌آبادی، ج۷، ص۲۶۹۶، که روز وفات را ۴ ربیع الاول نوشته است.</ref>
قاضی در سال‌های آخر عمر به بیماری استسقا مبتلا شد و در [[۶ ربیع‌الاول]] ۱۳۶۶ ق، برابر [[۹ بهمن]] ۱۳۲۵ش درگذشت. [[سید جمال گلپایگانی]] بر او [[نماز میت|نماز]] خواند و در [[وادی السلام]]، نزدیک مقام [[صاحب الزمان]] عجل الله تعالی فرجه در کنار پدرش به خاک سپرده شد.<ref>آقابزرگ طهرانی، ج۱، قسم۴، ص۱۵۶۵-۱۵۶۶؛ یادنامۀ عارف کبیر، ص۱۴- ۱۵؛ قس معلم حبیب‌آبادی، ج۷، ص۲۶۹۶، که روز وفات را ۴ ربیع الاول نوشته است.</ref>
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس2}}
{{پانویس|3}}
==منابع==
==منابع==
{{ستون-شروع|۲}}
{{ستون-شروع|۲}}
* [[آقا بزرگ طهرانی]]،طبقات الاعلام الشیعه: نقباء البشر فی القرن الرابع شر،ج۱،نجف،۱۳۷۳/۱۹۵۴م. همو، طبقات الاعلام الشیعه: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر،۲/۱، القسم الرابع من الجزء الاول،نجف ۱۳۸۱ /۱۹۶۲ م.
*آقا بزرگ طهرانی، طبقات الاعلام الشیعه: نقباء البشر فی القرن الرابع شر،ج۱،نجف،۱۳۷۳/۱۹۵۴م
* همو، طبقات الاعلام الشیعه: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر،۲/۱، القسم الرابع من الجزء الاول،نجف ۱۳۸۱ /۱۹۶۲ م.
* محمد هادی امینی، معجم رجال الفکر والادب فی النجف خلال الف عام، نجف ۱۴۱۳/۱۹۹۲م.
* محمد هادی امینی، معجم رجال الفکر والادب فی النجف خلال الف عام، نجف ۱۴۱۳/۱۹۹۲م.
* صادق حسن زاده و محمود طیار مراغی، اسوۀ عارفان گفته‌ها و ناگفته‌ها دربارۀ عارف کامل علامه میرزا علی آقا قاضی تبریزی، قم۱۳۸۳ش.
* صادق حسن زاده و محمود طیار مراغی، اسوۀ عارفان گفته‌ها و ناگفته‌ها دربارۀ عارف کامل علامه میرزا علی آقا قاضی تبریزی، قم۱۳۸۳ش.
* حسن حسن-زاده آملی، «[[علامه طباطبائی]] در منظرۀ عرفان نظری و عملی»، کیهان اندیشه،ش ۲۶، مهر و آبان ۱۳۶۸ش.
* حسن حسن-زاده آملی، «علامه طباطبائی در منظرۀ عرفان نظری و عملی»، کیهان اندیشه،ش ۲۶، مهر و آبان ۱۳۶۸ش.
* سید محمدحسین حسینی طهرانی، الله شناسی، مشهد ۱۴۲۳.
* سید محمدحسین حسینی طهرانی، الله شناسی، مشهد ۱۴۲۳.
* سید محمدحسین حسینی طهرانی، امام شناسی، ج۱۴، مشهد ۱۴۲۵.
* سید محمدحسین حسینی طهرانی، امام شناسی، ج۱۴، مشهد ۱۴۲۵.