ایام محسنیه: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخ دقیق شهادت محسن مشخص نیست، ولی با تفحص در گزارش‌های تاریخی می‌توان نتیجه گرفت که این واقعه پس از رحلت [[پیامبر(ص)]] با فاصله یک ماه یا بیشتر صورت گرفته است. بدین جهت آنچه مشهور است که هجوم به خانه [[حضرت علی(ع)]] با فاصله چند روزه از رحلت رسول اکرم(ص) اتفاق افتاده، صحیح نیست.{{مدرک}}

در هجوم اول، درگیری صورت نگرفته تا منجر به شهادت محسن شود. بعضی با تصور اینکه در هجوم اول، جریان آتش زدن درب خانه اتفاق افتاده، شهادت محسن را چند روز پس از رحلت پیامبر(ص) دانسته‌اند.{{مدرک}}

با این تعبیر ایام محسنیه که در اوایل [[ربیع الاول]] گرفته می‌شود با گزارش‌های تاریخی تطبیق ندارد.{{مدرک}}

جریان یاری طلبیدن شبانه امام علی(ع) و [[ماجرای فدک]] نمی‌تواند پس از بیماری حضرت زهرا(س) اتفاق افتاده باشد. روایتی از [[امام صادق(ع)]] نقل شده که حضرت زهرا(س) پس از مضروب شدن دچار مریضی شدید شدند،<ref>طبری، دلائل الامامة، ص۱۳۴</ref> این روایت حاکی از آن است که بعضی از تحرکات اجتماعی فاطمه زهرا(س) علیه هیئت حاکمه، قبل از بیماری ایشان بوده است. این تحرکات اجتماعی عبارتند از:

یکی از تحرکات اجتماعی حضرت زهرا(س) رفتن به خانه [[مهاجرین]] و [[انصار]] برای طلب یاری بود.

بنا بر نقل [[سلمان فارسی]]، پس از غصب [[خلافت]] و [[فدک]]، [[علی(ع)]] همراه حضرت فاطمه(س) و [[حسنین(ع)]] شب هنگام به درِ خانه مهاجران و انصار رفته و آنان را به همراهی برای بازپس‌گیری حق خویش فرا خواندند. از آنجا که بنا بر روایت سلمان، پس از حمله مهاجمان به خانه حضرت فاطمه(س) و واقعه سقط جنین،آن حضرت به طور مداوم و پیوسته بستری بود تا به [[شهادت]] رسید، می‌توان چنین نتیجه گرفت که تا زمان ملاقات‌های شبانه آن حضرت با مهاجر و انصار، هنوز حمله‌ای به خانه او صورت نگرفته بود؛<ref>هلالی، کتاب سلیم بن قیس هلالی، ص۱۵۳</ref> زیرا در صورتِ وقوع حمله، آن حضرت دیگر توان رفتن به در خانه تعداد زیادِ مهاجران و انصار(حتی فقط اهل [[جنگ بدر|بدر]])<ref>هلالی، کتاب سلیم بن قیس هلالی، ص۱۴۶و ۱۴۸</ref> را نداشت.

[[خطبه فدکیه]] و نحوه حرکت [[حضرت فاطمه(س)]] به [[مسجد]]، نشان از عدم بیماری ایشان دارد.

[[ابن ابی الحدید]] در توصیف چگونگی رفتن حضرت فاطمه(س) به مسجد برای ایراد خطبه فدکیه آورده است که:

آن حضرت با پوشش کامل در میان جمعی از زنان در حالی که چادرش بر اثر بلندی به زیر پاهایش می‌رفت و همچون [[حضرت محمد(ص)]] راه می‌رفت، به مسجد آمد. با توجه به این تعبیر که: «ما تخرم من مشیه رسول‌الله؛ راه رفتنش هیچ تفاوتی با راه رفتن رسول خدا(ص) نداشت.» می‌توان چنین نتیجه گرفت که تا هنگام ایراد خطبه، هنوز هجمه‌ای به خانه حضرت فاطمه(س) صورت نگرفته بود؛ زیرا در صورت مضروب شدنِ آن حضرت، نوعِ حرکت او نمی‌تواند معمولی باشد تا راوی آن را به راه رفتنِ رسول خدا(ص) تشبیه کند.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۶، ص۲۶۳</ref>