طلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''طلاق'''، برداشتن پیوند [[ازدواج]]. طلاق در [[اسلام]] عملی مشروع و جایز است؛ اما بر پایه [[روایات]] منفورترین [[حلال]] نزد خداوند به شمار می‌رود. [[قرآن]] توصیه کرده است که در صورت شکل‌گیری اختلاف میان زن و مرد، خویشاوندان آنها تلاش کنند میانشان آشتی برقرار کنند تا در صورت امکان از طلاق جلوگیری شود. در قرآن برخی از احکام طلاق و پند و اندرزهایی درباره آن بیان شده است. در قرآن سوره‌ای به نام [[سوره طلاق|طلاق]] وجود دارد.<br />

طلاق جزء [[ایقاعات]] است؛ یعنی برخلاف ازدواج ، یک طرفه است و تنها از سوی مرد انجام می‌شود. طلاق احکام فراوانی دارد؛ از جمله زنی را که بعد از [[صیغه عقد|عقد]] با او آمیزش شده است، نمی‌توان در حال [[حیض]] و [[نفاس]] طلاق داد؛ مگر آنکه زن باردار باشد؛ همچنین دو مرد [[عادل]]، باید شاهد خواندن صیغه طلاق باشند. طلاق به دو قسم [[طلاق رجعی|رِجعی]] و [[طلاق بائن|بائن]] تقسیم می‌شود. در طلاق رجعی مرد می‌تواند در زمان [[عده]] زن، [[رجوع]] کند؛ یعنی بدون خواندن عقد، از طلاق برگردد و او را دوباره همسر خود کند؛ اما در طلاق بائن مرد نمی‌تواند رجوع کند.<br />در قانون مدنی ایران به پیروی از دین اسلام، حق طلاق در اختیار مرد است؛ اما شرایطی در نظر گرفته شده است که با وجود آنها زن می‌تواند برای طلاق اقدام کند؛ مانند پرداخت‌نکردن [[نفقه]] (خرجی زن) به مدت شش ماه و بدرفتاریِ غیرقابل تحمل مرد با زن و فرزندان.