اسباب نزول: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَسْبابِ نُزول''' یا '''شَأن نزول''' حوادث یا موقعیت‌هایی که در پی آن‌ها [[آیه]] یا آیاتی از [[قرآن]] نازل شده است. اسباب نزول نقش مهمی در [[تفسیر]] آیات قرآن دارند و در کتاب‌های علوم قرآن و تفاسیر به آنها توجه می‌شود. عالمان مسلمان کتاب‌های مستقلی نیز درباره اسباب نزول نوشته‌اند. همه آیات قرآن شان نزول ندارند. برخی از قرآن‌شناسان مجموع اسباب نزول را حدود ۴۶۰ مورد دانسته‌اند.

'''اسباب'''، جمع سبب و به معنای هر چیزی است که برای رسیدن به هدف می‌توان از آن کمک گرفت؛ این کلمه و مشتقات آن در معانی پیوند، افزار، باعث، دستاویز و خویشاوند به کار رفته‌اند.<ref>حجتی، اسباب نزول، ص۱۷.</ref> کلمه «سبب و اسباب» در [[قرآن کریم]]، طبق برخی از مفاهیم یادشده به کار رفته است:

واژه اسباب در قرآن به معنای ریسمان و هر چیزی که می‌توان به وسیله آن به چیزی دست یافت،<ref> سوره حج، آیه ۱۵. </ref>وسیله و ابزار،<ref> سوره کهف، آیه ۸۴.</ref> پیوند و خویشاوندی،<ref> سوره بقره، آیه ۱۶۶.</ref> ابواب و درها<ref>سوره ص، آیه ۱۰.</ref> و طرق و راه‌ها <ref>سوره غافر، آیه ۴۶.</ref> به کار رفته است.

«سبب نزول» در قرآن پژوهی به معنای ظرف، شرایط، علت و موقعیت است که رخ می‌دهد و لذا خداوند درباره آن با بشر (پیامبر) با واسطه یا بی‌واسطه، سخن می‌گوید و به تبیین و راهنمایی می‌پردازد. حوادثی که موجب نزول وحی از آسمان شده است، به طور تقریبی ۴۶۰ حادثه بوده است.<ref>دراسة فی اسباب النزول، حسن حنفی، ص۱۳۶؛ به نقل حاجی میرزایی، اسباب نزول، در دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۱، ص۱۹۲.</ref>