سوره دخان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوره||نام = دخان |کتابت = ۴۴|جزء = ۲۵|آیه = ۵۹|مکی/مدنی = مکی |شماره نزول = ۶۴|بعدی = [[سوره جاثیه|جاثیه]] |قبلی = [[سوره زخرف|زخرف]] |کلمه = ۳۴۶ |حرف = ۱۴۷۵}}

==سوره دخان==

سوره دخان به ترتیب مصحف چهل و چهارمین، و به ترتیب نزول شصت و چهارمین سوره [[قرآن]]، و [[مکی و مدنی|مکی]] است. از نظر حجم از [[سوره‌های مثانی]] و کمتر از یک حزب است.این سوره بیست و پنجمین سوره از سوره‌های بیست و نه گانه‌ای است که با [[حروف مقطعه]] [حم=حا.میم] آغاز می‌‏شوند و پنجمین سوره از [[سوره‌های حامیمات]] هفتگانه و پنجمین سوره از سوره‌های بیست و سه گانه‌ای است که با سوگند آغاز می‌گردد(سوگند به قرآن در آیه دوم). تعداد آیات آن به نظر قاریان [[کوفه]] ۵۹ آیه و به نظر بعضی دیگر از قاریان ۵۷ و یا ۵۶ آیه است که نظریه اول مشهور و معمول است. دارای ۳۴۶ کلمه و ۱۴۷۵ حرف است. وجه تسمیه این سوره به دخان (دود) در اشاره به عذاب دخان برای [[کافر|کافران]] (در آیات ۱۰ تا ۱۵) است.   

==مفاهیم==

این سوره به کسانی که منکر [[قیامت]] هستند اشاره می‌کند و می‌گوید که خدا آسمانها و آنچه را در میان آنها است بیهوده نیافریده و هر کس روزی جزای کار خود را خواهد دید، و آثار و نشانه‌های وقوع قیامت و احوال گناهکاران در آن روز را ترسیم می‌کند، و شمه‌ای از داستان [[حضرت موسی(ع)]] و سرگذشت عبرت انگیز [[فرعون]] و قوم او را بیان می‌کند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۰</ref>

== منابع ==