ابراهیم پسر رسول خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم بن [[محمد]] بن [[عبدالله بن عبدالمطلب|عبدالله]] بن [[عبدالمطلب]] فرزند پیامبر اسلام است. مادرش [[ماریه قبطیه]] از دختران ملوک [[مصر]] بود که مقوقس حاکم مصر و اسکندریه او را به پیامبر بخشید.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۰۰</ref>

ابراهیم در [[ذی الحجه]] [[سال ۸ قمری|سال ۸ هجری]] متولد شد. پیامبر به اصحابش فرمود: برای من پسری متولد شده و من نام پدرم [[ابراهیم]] را بر او گذاردم.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۸</ref>

پیامبر روز هفتم تولدش برای او [[عقیقه]] کرد و سر او را تراشید و هم‌وزن آن به مساکین، نقره داد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۷</ref>

پس از تولد ابراهیم، [[جبرئیل]] نازل ­شد و حضرت را با عنوان "اباابراهیم" سلام ­داد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۵۰</ref> نقل است که بعد از تولد ابراهیم، پیامبر شاد شد و او را به [[عایشه دختر ابوبکر|عایشه]] نشان داد و فرمود: «ببین چقدر این بچه شبیه من است!»<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۴۵۰</ref>

بنابر گزارش‌های تاریخی، قابله او سلمی خادمه پیامبر بود. سلمی پس از تولد ابراهیم، شوهرش [[ابو رافع]] را باخبر کرد و او نزد پیامبر رفت و خبر تولد را به او داد. پیامبر شاد شد و بنده‌ای به او بخشید.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۷</ref>  

پس از تولد ابراهیم، زنان [[انصار]] برای شیر دادن او بر یکدیگر پیشی می‌گرفتند. پیامبر ابراهیم را به [[ام بردة دختر منذر بن زید]] سپرد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۸</ref>

ابراهیم بنابر نقلی در دهم یا آخر [[ربیع الاول]] [[سال ۱۰ قمری]] در ۱۶ ماهگی<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۵؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۱</ref> و بنابر نقلی در ۱۸ ماهگی<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۴؛ أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۰</ref> و به نقل [[ابن شهرآشوب]] پس از یک سال و ده ماه و هشت روز، از دنیا رفت و در [[بقیع]] در کنار قبر [[عثمان بن مظعون]] (درگذشته [[سال ۲ قمری|۲ق]]) [[دفن]] شد.<ref>الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۵؛ أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۱</ref> پیامبر سنگی بر سر مزار او قرار داد و بر قبر او آب پاشید.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۵؛ أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۱</ref>

[[ابن شهرآشوب]] در کتاب [[مناقب ابن شهرآشوب|المناقب]] از [[ابن عباس]] نقل کرده است که روزی پیامبر، فرزندش ابراهیم و نوه‌اش [[امام حسین(ع)|حسین]] را در دامن خود نشانده بود. پس [[جبرئیل]] نازل شد و گفت خدا به تو سلام می‌رساند و می‌گوید: «بین این دو جمع نمی‌کنم؛ یکی را فدای دیگری کن.» پس پیامبر امام حسین(ع) را برگزید و پس از سه روز ابراهیم از دنیا رفت.<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ج۴، ص۸۱</ref>

{{گفتاورد تزیینی|من نیز انسانم؛ چشم می‌گرید و قلب اندوهگین می‌شود ولی سخنی که خداوند را به خشم آورد نمی‌گوییم.‌ ای ابراهیم! به خدا سوگند ما بخاطر (مرگ) تو ناراحتیم.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ج۷۹، ص۹۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۴</ref>}}

{{گفتاورد تزیینی|ای کوه! اگر آنچه بر من وارد شده بر تو وارد می‌شد، تو را درهم می‌کوبید، ولی ما همان‌گونه که خدا فرمان داده، می‌گوییم: {{عربی|إنّا لِلهِ وَ إنّا اِلَیْهِ راجِعونَ وَ الْحَمدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمینَ.}}<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۲</ref>}}

:::«خورشید و ماه دو نشانه از نشانه‌های الهی هستند و بخاطر مرگ یا زندگی هیچ کس نمی‌گیرند.»<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۲؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج۷۹، ص۹۱</ref>

*ابن سعد، الطبقات الکبری، دوم، بیروت،‌ دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۸ق.

*ابن شهر آشوب، المناقب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.

*بلاذری، أنساب الأشراف،اول، بیروت،‌ دار الفکر، ۱۴۱۷ق.

*مجلسی، بحارالأنوار، دوم، تهران، اسلامیة، ۱۳۶۳ش.