پرش به محتوا

سوره طور: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۶
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahdiemadi
جز (منابع)
imported>Hasaninasab
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:


==سوره طور==
==سوره طور==
این سوره را طور می‌نامند، به این مناسبت که با آیه «‌وَالطُّورِ‌» آغاز می‌شود و خداوند به [[کوه طور|کوه مقدس طور]] که میعادگاه و تجلی‌گاه [[حضرت موسی(ع)]] بود سوگند یاد کرده است. هشتمین سوره‌ای است که با سوگند آغاز می‌شود و مانند [[سوره ذاریات]] در آیات اولیه آن به پنج موضوع سوگند یاد شده است. تعداد آیات آن به نظر قاریان [[کوفه]] و [[شام]] ۴۹ آیه و به نظر قاریان [[حجاز]] ۴۷ آیه و به نظر قاریان دیگر ۴۸ آیه است. که نظریه اول مشهور و معمول است. به ترتیب مصحف پنجاه و دومین، و به ترتیب نزول هفتاد و ششمین سوره [[قرآن]]، و [[مکی و مدنی|مکی]] است. دارای ۳۱۳ کلمه و ۱۳۲۴ حرف است. از نظر حجم از [[سوره‌های مفصلات]] و از گروه [[سوره‌های طوال|طوال]] یعنی از سوره‌های نسبتا کوچک و بخشی از حزب است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۲</ref>
این سوره را طور می‌نامند، به این مناسبت که با آیه «‌وَالطُّورِ‌» آغاز می‌شود و خداوند به [[کوه طور|کوه مقدس طور]] که میعادگاه و تجلی‌گاه [[حضرت موسی(ع)]] بود سوگند یاد کرده است. هشتمین سوره‌ای است که با سوگند آغاز می‌شود و مانند [[سوره ذاریات]] در آیات اولیه آن به پنج موضوع سوگند یاد شده است. تعداد آیات آن به نظر قاریان [[کوفه]] و [[شام]] ۴۹ آیه و به نظر قاریان [[حجاز]] ۴۷ آیه و به نظر قاریان دیگر ۴۸ آیه است. که نظریه اول مشهور و معمول است. به ترتیب مصحف پنجاه و دومین، و به ترتیب نزول هفتاد و ششمین سوره [[قرآن]]، و [[مکی و مدنی|مکی]] است. دارای ۳۱۳ کلمه و ۱۳۲۴ حرف است. از نظر حجم از [[سوره‌های مفصلات]] یعنی از سوره‌های نسبتا کوچک و بخشی از حزب است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۲</ref>
==مفاهیم==
==مفاهیم==
این سوره با سوگندهای پیاپی پروردگار به پدیده‌ها و آفریده‌ها که وقوع عذاب در [[قیامت]] را قطعی می‌داند آغاز می‌شود و سپس دروغ انگاران و یاوه گویان را به عذاب [[جهنم]] تهدید می‌کند. آنگاه ناز و نعمت‌های بهشتیان توصیف می‌شود و در پایان [[رسول خدا(ص)]] را به شکیبایی، حمد و تسبیح و [[دعا|دعاها]] و عبادت‌های شبانه می‌خواند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۲</ref>
این سوره با سوگندهای پیاپی پروردگار به پدیده‌ها و آفریده‌ها که وقوع عذاب در [[قیامت]] را قطعی می‌داند آغاز می‌شود و سپس دروغ انگاران و یاوه گویان را به عذاب [[جهنم]] تهدید می‌کند. آنگاه ناز و نعمت‌های بهشتیان توصیف می‌شود و در پایان [[رسول خدا(ص)]] را به شکیبایی، حمد و تسبیح و [[دعا|دعاها]] و عبادت‌های شبانه می‌خواند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۲</ref>
کاربر ناشناس