کفایة الاصول (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

ملا محمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق) معروف به آخوند خراسانی [[مرجع تقلید]] و از حامیان [[نهضت مشروطه]] در ایران بود. [[ملاهادی سبزواری]]، [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] و [[سید محمدحسن شیرازی|میرزای شیرازی]] از استادان او بودند. او آثاری در علم اصول، فقه و فلسفه نوشته است. مشهورترین آنها کتاب کفایة الاصول است. آخوند فقه را به زبان فارسی و اصول را به زبان عربی تدریس می‌کرد.

کفایه الاصول متن درسی اصول فقه حوزه‌های علمیه بوده است.<ref> آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۸۶.</ref> به گفته [[احمد عابدی]]، استاد درس خارج حوزه علمیه قم، تاکنون کتابی به دقت، نظم و شیواییِ بیان کفایة الاصول نوشته نشده است. از این‌رو این کتاب محور درس‌های خارج اصول فقه حوزه علمیه قرار گرفته و هر کتابی که پس از آن نوشته شده، از روش، ترتیب و نظم مباحث آن متأثر است.<ref>عابدی، «حاشیه‌ای دیکر بر کفایة الاصول»، ص۴۸.</ref> به گفته آقابزرگ تهرانی، آخوند خراسانی بیش از شیخ انصاری، [[محمدحسین حائری اصفهانی|صاحب فصول]] و [[میرزای قمی|صاحب قوانین]] مسائل فلسفی را وارد اصول کرده است.<ref> آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۸۶.</ref>

|ادبیات عرب= صرف ساده{{سخ}} الهدایة فی النحو {{سخ}} الصمدیه {{سخ}} البهجة المرضیه فی شرح الالفیه{{سخ}}مغنی الادیب {{سخ}} مختصر المعانی

گفته شده [[آخوند خراسانی]] کفایه را در سال ۱۳۲۱ق نوشته است.<ref>کفایی خراسانی، «بیان و شرحی مختصر از حیات و شخصیت آخوند ملا محمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق)»، ص۴۰.</ref> کفایة معروفترین اثر آخوند خراسانی است و چون دربردارنده آخرین نظرات و مبانی اصولی او و نیز اساسی‌ترین مباحث علم اصول است، نسبت به دیگر آثارش اهمیت بیشتری دارد.<ref>کفایی خراسانی، «بیان و شرحی مختصر از حیات و شخصیت آخوند ملا محمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق)»، ص۴۰.</ref> همچنین آخوند به سبب نوشتن همین کتاب به صاحب کفایه ملقب شده است.

گفته شده کفایة یک دوره کامل مباحث اصول را در کنار جدیدترین آرای اصولی تا عصر مؤلف و نقد و بررسی آن‌ها را در بر دارد.<ref> محمدى، شرح كفایة الاصول‏، ۱۳۸۵ش، ج۱، مقدمه، ص۴.</ref>

*کفایی خراسانی، عبدالرضا، «[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/54769 بیان شرحی مختصر از حیات و شخصیت آخوند ملامحمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق)]»، شماره۳۴-۳۶، بهار و تابستان ۱۳۷۶ش.