پرش به محتوا

النقض (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

۱۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۱۸
جز
imported>Mgolpayegani
imported>Mgolpayegani
خط ۳۱: خط ۳۱:


==زمان نگارش==
==زمان نگارش==
نسخه‌ای از بعض فضائح الروافض در [[ربیع الاول]] سال ۵۵۶ به دست قزوینی رسید و وی بی‌درنگ به تألیف ردیۀ خود بر آن پرداخت.<ref>برای شرح دستیابی قزوینی به این کتاب و آغاز تألیف نقض رجوع کنید به قزوینی رازی، نقض، صص۲).</ref> ظاهراً مؤلف بعض فضائح الروافض تا سال ۵۵۹ به تکمیل کتاب خود مشغول بوده و قزوینی نیز اضافات بعدی او را به نسخۀ خود منتقل کرده است.<ref>رجوع کنید به قزوینی رازی، نقض، مقدمۀ مصحح، صبیست و یک – بیست و دو.</ref> بنا بر برخی اشارات موجود در نقض، قزوینی تألیف نقض را پیش از سال ۵۶۶ به پایان برده است.<ref>رجوع کنید به قزوینی رازی، نقض، مقدمۀ مصحح، صبیست و دو.</ref>
نسخه‌ای از بعض فضائح الروافض در [[ربیع الاول]] سال ۵۵۶ به دست قزوینی رسید و وی بی‌درنگ به تألیف ردیۀ خود بر آن پرداخت.<ref>برای شرح دستیابی قزوینی به این کتاب و آغاز تألیف نقض رجوع کنید به قزوینی رازی، نقض، ص۲-۶.</ref> ظاهراً مؤلف بعض فضائح الروافض تا سال ۵۵۹ به تکمیل کتاب خود مشغول بوده و قزوینی نیز اضافات بعدی او را به نسخۀ خود منتقل کرده است.<ref>رجوع کنید به قزوینی رازی، نقض، مقدمۀ مصحح، صفحه بیست و یک – بیست و دو.</ref> بنا بر برخی اشارات موجود در نقض، قزوینی تألیف نقض را پیش از سال ۵۶۶ به پایان برده است.<ref>رجوع کنید به قزوینی رازی، نقض، مقدمۀ مصحح، صفحه بیست و دو.</ref>


قزوینی دیباچۀ کتاب خود را به نام امام دوازدهم شیعیان، [[امام زمان|مهدی بن الحسن العسکری]]، امام روزگار، کرده و عقیده داشته وجود عالم به واسطۀ بقای اوست. قزوینی رازی می‌نویسد:
قزوینی دیباچۀ کتاب خود را به نام امام دوازدهم شیعیان، [[امام زمان|مهدی بن الحسن العسکری]]، امام روزگار، کرده و عقیده داشته وجود عالم به واسطۀ بقای اوست. قزوینی رازی می‌نویسد:
:::چون نسخه اصل به ما آوردند و تأمل افتاد، عقل چنان اقتضا کرد که اگر چه تقرب در آن به خدای بی‌عیب و عار و به [[پیامبر اکرم(ص) |احمد مختار]] و به [[امام علی(ع) |حیدر کرّار]] باشد دیباچه کتاب باید باسم [[امام زمان|امام روزگار]]، خاتم الابرار مهدی بن الحسن العسگری علیه و علی آبائه الصلوة و السلام- باشد که وجود عالم را حوالت ببقای اوست و عقل شرع منتظر حضور و ظهور و لقای او.<ref>قزوینی رازی، نقض، ص۶.</ref>
:::چون نسخه اصل به ما آوردند و تأمل افتاد، عقل چنان اقتضا کرد که اگر چه تقرب در آن به خدای بی‌عیب و عار و به [[پیامبر اکرم(ص) |احمد مختار]] و به [[امام علی(ع) |حیدر کرّار]] باشد دیباچه کتاب باید به اسم [[امام زمان|امام روزگار]]، خاتم الابرار مهدی بن الحسن العسگری علیه و علی آبائه الصلوة و السلام- باشد که وجود عالم را حوالت به بقای اوست و عقل شرع منتظر حضور و ظهور و لقای او.<ref>قزوینی رازی، نقض، ص۶.</ref>


پس از دیباچه، قزوینی تا پایان کتاب، عبارات بعض فضائح را عیناً نقل کرده و در ذیل هر بخش بدان پاسخ گفته است.
پس از دیباچه، قزوینی تا پایان کتاب، عبارات بعض فضائح را عیناً نقل کرده و در ذیل هر بخش بدان پاسخ گفته است.
کاربر ناشناس