زهد: تفاوت میان نسخه‌ها

عالمان اخلاقی زهد را به لحاظ ترک دنیا به سه درجه تقسیم کرده‌اند:

* درجه اول: زاهد به دنیا میل دارد اما با مجاهده نفس، خود را از آن باز می‌دارد و آن را ترک می‌کند. این درجه پایین‌ترین مرتبه زهد است.

* درجه دوم: زاهد دنیا را با اختیار ترک می‌کند اما انگیزه او از ترک دنیا، رسیدن به نعمت‌های اخروی است. در نگاه او دنیا نسبت به آخرت ناچیز است. در این درجه زاهد مانند کسی است که یک درهم را برای رسیدن به دو درهم از دست می‌دهد.

* درجه سوم: زاهد دنیا را با اختیار و رغبت ترک می‌کند بدون اینکه در نظر داشته باشد که چیزی را از دست می‌دهد. این درجه بالاترین درجه زهد است.<ref>غزالی، احیاء علوم الدین، ۱۴۰۶ق، ج۴، ص۲۳۹-۲۴۰.</ref>

در روایات شیعه برای زهد نشانه‌هایی همچون صبر در برابر [[حرام]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۷، ص۳۱۳.</ref>، رغبت به کارهای خداپسندانه،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۴، ص۴۲۷.</ref> بی‌اعتنایی به دنیا<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۴، ص۴۲۷. </ref> و توجه به [[آخرت]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۷، ص۳۱۵.</ref> ذکر شده است.