آیه لا تحزن: تفاوت میان نسخه‌ها

مفسران شیعه و برخی از علمای اهل سنت، معنای عبارت «لاتَحْزَنْ» را همان «بیمناک مباش» دانسته‌اند و در توضیح و تفسیر آن آورده‌اند: وقتی [[قریش]] از خروج پیامبر آگاه شدند، به یاری ردیابی زبردست (کرز بن علقمه بن هلال خزاعی) مسیر وی را پی گرفتند، تا اینکه به دم درِ غار رسیدند و در پی یافتن پیامبر و ابوبکر به گفتگو پرداختند؛ به همین دلیل ابوبکر دچار ترس شد و گفت اگر به پشت پای خویش بنگرند، ما را خواهند دید. پیامبر فرمود چه گمان بری درباره دو تن که سومی آنان خداست؟<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۴۸-۴۹؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۲۷۹؛ آیتی، تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۶۶ش، ص۲۱۸؛ قس: میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۳۷-۱۳۸.</ref>{{یادداشت|طبری در اینجا به خوف و جزع ابوبکر تصریح می‌کند. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱۰، ص۹۵}} این مفسران درباره مرجع ضمیرِ «علیه» در «فَاَنْزِلَ اللّهَ سَکینَتَهُ عَلَیهِ» نیز عقیده دارند که مرجع ضمایر قبل و بعد این بخش از آیه، در «تَنْصُروهُ»، «نَصَرَهُ»، «اَخْرَجَهُ»، «یقولُ»، «لِصاحِبِهِ» و «أَیدَهُ»، همه به پیامبر برمی‌گردد؛ بنابراین چگونه ممکن است بی‌هیچ دلیل و جهت و قرینه صریحی، ضمیر «علیه» در میان آنها به کسی دیگر، یعنی ابوبکر بازگردد؟ ضمن آنکه آیه در صدد این است که یاری خداوند به پیامبر و تأیید پیامبر را بیان کند، نه کس دیگری را.<ref>رجوع کنید به: طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۲۷۹-۲۸۰.</ref>