آیه لا تحزن: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از علمای [[اهل سنت]] برای همراهی [[ابوبکر]] با پیامبر در هجرت به مدینه، به‌ویژه اقامت چند روزه وی در غار، اهمیت بسیار قائل شده‌اند و عبارات «ثانِی اثْنَینِ»، «لاتَحْزَنْ» و «فَاَنْزَلَ اللّهُ سَکینَتَهُ عَلَیهِ» از آیه ۴۰ [[سوره توبه]] را از فضایل ابوبکر شمرده‌اند<ref>بخاری، صحیح بخاری، ۱۳۱۵ق، ج۵، ص۲۰۴؛ میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۳۴، ۱۳۸، ۱۳۹؛ نویری، نهایة الارب، دار الکتب، ج۱۹، ص۱۴-۱۵.</ref> و عبارت «ثانِی اثْنَینِ اِذْ هُما فِی الْغارِ» را دلیلی بر صلاحیت وی برای خلافت دانسته‌اند.<ref>نک: ابن سلام، بدء الاسلام، ۱۴۰۶ق، ص۷۰.</ref> برخی نیز عبارت «لاتحزن» را که سخن پیامبر به ابوبکر است، از نوع حُزن پیامبر دانسته‌اند و گفته‌اند بنابر آیاتی چون «وَ لاتَحْزَنْ عَلَیهِمْ وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِلْمُؤْمِنینَ: (ای پیامبر) بر آنان (که ایمان نمی‌آورند) غمگین مباش و بال تواضعت را براى مؤمنان فرو گستر»<ref>سوره حجر، آیه ۸۸</ref> و آیه «وَلا یحْزُنُکَ قَوْلُهُمْ»<ref>سوره یونس، آیه ۶۵</ref> و «لایحْزُنُکَ الَّذینَ یسارِعونَ فِی الْکُفْرِ»<ref>سوره مائده، آیه ۴۱</ref>، این نهی‌کردن پیامبر از حزن را نه دلیل بر معصیت ابوبکر، بلکه طاعت پروردگار برشمرده‌اند؛<ref>میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۳۹.</ref> همچنین ضمیر «ه» در «علیه» را به ابوبکر برگردانده‌اند و «فَاَنْزَلَ اللّهُ سَکینَتَهُ عَلَیهِ: خدا آرامِ ایمان بر او فرو فرستاد» را توجه و لطف خدا به ابوبکر دانسته‌اند.<ref>میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۳۴، ۱۳۸؛ نویری، نهایة الأرب، دار الکتب، ج۱۹، ص۱۴؛ قس: طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱۰، ص۹۶.</ref>