کاربر ناشناس
آیه لا تحزن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mohamadpur جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mohamadpur جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیه لا تَحْزَنْ''' اشاره به [[آیه]] ۴۰ [[سوره توبه]] دارد که در آن، [[خداوند]] شخصِ همراه [[پیامبر | '''آیه لا تَحْزَنْ''' اشاره به [[آیه]] ۴۰ [[سوره توبه]] دارد که در آن، [[خداوند]] شخصِ همراه [[پیامبر(ص)]] در [[غار ثور]] (در ماجرای [[هجرت به مدینه]]) را دعوت به آرامش می‌کند. بین [[مفسران]] [[مسلمان]] در این‌باره اختلاف است. | ||
==متن و ترجمه آیه== | ==متن و ترجمه آیه== | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
==رویکرد مفسران شیعه به آیه لا تحزن== | ==رویکرد مفسران شیعه به آیه لا تحزن== | ||
مفسران شیعه و برخی از علمای اهل سنت، معنای عبارت «لاتَحْزَنْ» را همان «بیمناک مباش» دانسته‌اند و در توضیح و تفسیر آن آورده‌اند: وقتی [[قریش]] از خروج پیامبر آگاه شدند، به یاری ردیابی زبردست (کرز بن علقمه بن هلال خزاعی) مسیر وی را پی گرفتند، تا اینکه به دم درِ غار رسیدند و در پی یافتن پیامبر و ابوبکر به گفتگو پرداختند؛ به همین دلیل ابوبکر دچار ترس شد و گفت اگر به پشت پای خویش بنگرند، ما را خواهند دید. پیامبر فرمود چه گمان بری درباره دو تن که سومی آنان خداست؟<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۴۸-۴۹؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۳۹۹؛ آیتی، تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۶۶ش، ص۲۱۸؛ قس: میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۳۷-۱۳۸.</ref>{{یادداشت|طبری در اینجا به خوف و جزع ابوبکر تصریح می‌کند. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱۰، ص۹۵}} | مفسران شیعه و برخی از علمای اهل سنت، معنای عبارت «لاتَحْزَنْ» را همان «بیمناک مباش» دانسته‌اند و در توضیح و تفسیر آن آورده‌اند: وقتی [[قریش]] از خروج پیامبر آگاه شدند، به یاری ردیابی زبردست (کرز بن علقمه بن هلال خزاعی) مسیر وی را پی گرفتند، تا اینکه به دم درِ غار رسیدند و در پی یافتن پیامبر و ابوبکر به گفتگو پرداختند؛ به همین دلیل ابوبکر دچار ترس شد و گفت اگر به پشت پای خویش بنگرند، ما را خواهند دید. پیامبر فرمود چه گمان بری درباره دو تن که سومی آنان خداست؟<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۴۸-۴۹؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۳۹۹؛ آیتی، تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۶۶ش، ص۲۱۸؛ قس: میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۳۷-۱۳۸.</ref>{{یادداشت|طبری در اینجا به خوف و جزع ابوبکر تصریح می‌کند. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱۰، ص۹۵}} این مفسران درباره مرجع ضمیرِ «علیه» در «فَاَنْزِلَ اللّهَ سَکینَتَهُ عَلَیهِ» نیز عقیده دارند که مرجع ضمایر قبل و بعد این بخش از آیه، در «تَنْصُروهُ»، «نَصَرَهُ»، «اَخْرَجَهُ»، «یقولُ»، «لِصاحِبِهِ» و «أَیدَهُ»، همه به پیامبر برمی‌گردد؛ بنابراین چگونه ممکن است بی‌هیچ دلیل و جهت و قرینه صریحی، ضمیر «علیه» در میان آنها به کسی دیگر، یعنی ابوبکر بازگردد؟ ضمن آنکه آیه در صدد این است که یاری خداوند به پیامبر و تأیید پیامبر را بیان کند، نه کس دیگری را.<ref>رجوع کنید به: طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۳۷۵.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||