خرابه شام: تفاوت میان نسخه‌ها

[[یزید بن معاویه]]، [[اسیران کربلا]] را در [[دمشق]] در خرابه‌ای جای داد.{{مدرک}} در [[ادبیات عاشورایی]] از آن به خرابه شام یاد می‌شود.{{مدرک}} بنا به نقل [[شیخ مفید]] محل اقامت اسیران، خانه‌ای متصل به کاخ یزید بوده است.<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۲۲.</ref>

== توصیف در روایات==

در برخی روایات توصیفاتی برای خرابه شام آمده است. از جمله اینکه خانه‌ای که سقف نداشته و دیوارهایش سست بوده است.<ref> قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۵۳؛ ابن شهر آشوب، مناقب ، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۴۵.</ref> همچنین برپایه گفتگویی که [[سید نعمت الله جزایری]] از [[منهال بن عمرو]] با [[امام سجاد(ع)]] نقل کرده خانه سایبان نداشته و آفتاب به داخلش می‌تابیده<ref> جزایری، انوار النعمانیة، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۱۷۶؛ قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص ۱۰۰۱.</ref> و اسیران را از سرما و گرما حفظ نمی‌کرده است.<ref> شیخ صدوق، امالی، ص۱۶۷-۱۶۸، مجلس ۳۱، ح۴؛ ابن طاووس، لهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۸۸؛ مجلسی بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۴۰.</ref> برخی از اسیران می‌گفتند یزید ما را در این خرابه فرستاده تا بر سر ما خراب شود<ref> قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۵۳؛ ابن شهر آشوب، مناقب ، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۴۵.</ref> و ما کشته شویم.<ref>بحرانی، مدینة معاجز الائمة، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۲۶۴.</ref>

از برخی روایات برمی‎آید که [[اسیران کربلا]] در خرابه وضعیت مناسبی نداشته‌اند. آفتاب آنها را اذیت می‌کرده<ref> جزایری، انوار النعمانیة، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۱۷۶؛ قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص ۱۰۰۱.</ref> و بر اثر آن، صورت‌هایشان پوست انداخته بود<ref>ابن طاووس، لهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۸۸.</ref> آنان در خرابه برای [[امام حسین(ع)]] نوحه‌سرایی و [[گریه]] می‌کردند.<ref> ابن طاووس، لهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۸۸.</ref> همچنین در برخی از روایات آمده است یزید بر خرابه نگهبانانی گمارده بود که زبان عربی نمی‌دانستند.<ref>بحرانی، مدینة معاجز الائمة، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۲۶۴.</ref>

درباره مدت اقامت [[اسیران کربلا]] در خرابه شام، اختلاف است. در برخی منابع آمده است آنان را در آنجا نگه داشتند تا اینکه صورت‌هایشان پوست انداخته بود.<ref> شیخ صدوق، امالی، ص۱۶۷-۱۶۸، مجلس ۳۱، ح۴؛ ابن طاووس، لهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۸۸؛ مجلسی بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۴۰.</ref> برخی از نویسندگان، توقف کاروان اسرا در خرابۀ شام، را حدود یک هفته تخمین زده‌اند.<ref>هاشمی نوربخش، با کاروان شام، ۱۳۸۹ش، ص۹۸.</ref>