ولایت تشریعی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مخالفان تفویض==

جعفر سبحانی و صافی گلپایگانی، با استناد به آیاتی از قرآن، گفته‌اند در اسلام هیچ انسانی حق قانون‌گذاری ندارد و  این حق مختص خداوند است و خداوند این حق را، به‌صورت مطلق، به هیچ‌کس تفویض نکرده است؛<ref>سبحانی، مفاهیم‌القرآن، ج۱، ص۶۰۶-۶۱۰؛ صافی گلپایگانی، سلسله‌مباحث امامت و مهدویت، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۹۹، ۱۰۱.</ref> تنها در موارد معدودی که در روایات آمده که خدا به پیامبر اجازه تشریع داده است، ولایت تشریعی پیامبر را می‌پذیریم.<ref>سبحانی، ولایت تشریعى و تکوینی از دیدگاه علم و فلسفه، ۱۳۸۵ش، ص۲۰-۲۱؛ صافی گلپایگانی، سلسله‌مباحث امامت و مهدویت، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۱۰۱-۱۰۲.</ref>

 

برخی همچون غروی اصفهانی سیدجعفر مرتضی عاملی و حسینی تهرانی معتقدند پیامبر و امامان بر تمام امور دینی ولایت تشریعی دارند.<ref>غروی اصفهانی، حاشیة کتاب المکاسب، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۳۷۹؛ عاملی، الولایةُ التکوینیه و التشریعیه، ۱۴۲۸ق، ص۶۰-۶۳؛ حسینی تهرانی، امام‌شناسی، ج۵، ۱۴۱۸ق، ص۱۱۴، ۱۷۹.</ref> دلیل سید جعفر مرتضی روایاتی است که در آن‌ها، از تفویض یا واگذاری امر دین به پیامبر و امامان سخن آمده است.<ref>عاملی، الولایةُ التکوینیه و التشریعیه، ۱۴۲۸ق، ص۶۰-۶۳.</ref>

 

عده‌ای معتقدند: [[پیامبر]] ولایت تشریعی دارد ولی [[امام]] ندارد. برخی از [[فقها]] تشریع پیامبر را به دلیل روایاتی که مصادیق تشریعات پیامبر را ذکر کرده فقط می‌پذیرند. واینکه فقها واژه شارع را فقط در مقابل نام خداوند و پیامبر می‌گذارند و آن را دربارۀ امامان به کارنمی‌برند، روشن می‌شود که حق تشریع را برای آنان قبول نداشته‌اند.<ref>مکارم، انوار الفقاهة، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۵۶۶.</ref>