حدیث قرب نوافل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حدیث قُرْب نَوَافِل''' [[حدیث قدسی|حدیثی قُدسی]] است که [[خداوند]] در [[معراج]] خطاب به [[پیامبر(ص)]] گفت. این حدیث از جایگاه [[مؤمن]] نزد [[خدا]] و [[تقرب]] انسان به خدا به وسیله انجام دادن [[واجبات|فرایض]] (واجبات) و [[مستحبات|نَوَافل]] (مستحبات) سخن گفته است.

عارفان مسلمان این تعبیر را حقیقی و آن را شاهدی بر نظریه [[وحدت وجود]] و بیانگر مقام فنای در صفات خدا یا فنای فی‌الله دانسته‌اند؛ اما به‌باور [[محدثان]] و [[فقیهان]] تعبیر مذکور، مجازی است و به امداد الهی به مؤمن یا به نزدیکی خدا به فرد مؤمن و یا معانی دیگری اشاره دارد.