Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۰۷۲
ویرایش
صدیق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (تمییز کاری) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''صِدّیق'''، به معنای بسیار [[راستگویی|راستگو]]، به کسی می‌گویند که همیشه راستگوست و از او [[دروغ]] سر نمی‌زند. در [[قرآن]] از برخی [[انبیا]] و مؤمنان با این لقب یاد شده است. | '''صِدّیق'''، به معنای بسیار [[راستگویی|راستگو]]، به کسی می‌گویند که همیشه راستگوست و از او [[دروغ]] سر نمی‌زند. در [[قرآن]] از برخی [[انبیا]] و مؤمنان با این لقب یاد شده است. | ||
صدیق اکبر، لقب اختصاصی [[حضرت علی(ع)]] است؛ [[رسول خدا(ص)]] او را به صدیق اکبر و [[فاروق]] ملقب کرده است، صدیقه و صدیقه کبری نیز لقب [[حضرت زهرا(س)]] است. | صدیق اکبر، لقب اختصاصی [[حضرت علی(ع)]] است؛ [[رسول خدا(ص)]] او را به صدیق اکبر و [[فاروق]] ملقب کرده است، صدیقه و صدیقه کبری نیز لقب [[حضرت زهرا(س)]] است. | ||
== در لغت و قرآن== | == در لغت و قرآن== | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان = [[پیامبر(ص)]]: | نقل‌قول = صدّیقان سه نفرند: حبیب بن مری نجار ([[مؤمن آل یاسین]])، و حزقیل ([[مؤمن آل فرعون]])، و [[علی بن ابی طالب]] که سومین آنها و برترینشان است.|تاریخ بایگانی| منبع = <small>ابن حنبل، فضائل امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع)، صص238، 278.</small>| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | |||
{{جعبه نقل قول| عنوان =[[امام علی(ع)]]:| نقل‌قول = {{حدیث|انا عبدالله و اخو رسوله و انا الصدّیق الاکبر لا یقولها بعدی الا کاذب مفتر|ترجمه= من بنده خدا، برادر رسول خدا و صدیق اکبر هستم، هیچ‌کس پس از من چنین سخن نگوید، جز آن‌که [[دروغ|دروغ‌گو]] باشد.}}|تاریخ بایگانی| منبع = <small> نسائی، سنن نسایی، ج۵، ص۱۰۷؛ مثقی هندی، کنزالعمال، ج۱۳، ص۱۲۲؛ حاکم نیشابوری، ج۳، ص۱۱۲</small>| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = ۱۲px|رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | |||
جمع آن صِدّیقون و صدّیقین است، صدّیق صیغه مبالغه از صدق، به معنای کسی که ملازم راستی باشد، یا کسی که رفتارش گفته‌هایش را تصدیق کند و یا به قولی کسی را گویند که [[دروغ]] از او سر نزند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۱۹۳-۱۹۴</ref> | جمع آن صِدّیقون و صدّیقین است، صدّیق صیغه مبالغه از صدق، به معنای کسی که ملازم راستی باشد، یا کسی که رفتارش گفته‌هایش را تصدیق کند و یا به قولی کسی را گویند که [[دروغ]] از او سر نزند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۱۹۳-۱۹۴</ref> | ||