صدیق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صِدّیق'''، به معنای بسیار [[راستگویی|راستگو]]، به کسی می‌گویند که همیشه راستگوست و از او [[دروغ]] سر نمی‌زند. در [[قرآن]] از برخی [[انبیا]] و مؤمنان با این لقب یاد شده است.

== در لغت و قرآن==

جمع آن صِدّیقون و صدّیقین است، صدّیق صیغه مبالغه از صدق، به معنای کسی که ملازم راستی باشد، یا کسی که رفتارش گفته‌هایش را تصدیق کند و یا به قولی کسی را گویند که [[دروغ]] از او سر نزند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۱۹۳-۱۹۴</ref>