صدیق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صِدّیق'''، به معنای بسیار [[راستگویی|راستگو]]، کسی را گویند که ملازم راستی باشد و از او [[دروغ]] سر نزند. در [[قرآن]] از برخی [[انبیا]] و مومنان با این لقب یاد شده است.

جمع آن صِدّیقون و صدّیقین است، صدّیق صیغه مبالغه از صدق، به معنای کسی که ملازم راستی باشد، یا کسی که رفتارش گفته‌هایش را تصدیق کند. و یا به قولی کسی را گویند که [[دروغ]] از او سر نزند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۱۹۳-۱۹۴</ref>

صدیق در [[قرآن]] به صورت مفرد، چهار بار و به صورت جمع دو بار به کار رفته است.<ref> المعجم المفهرس، ص۴۰۶</ref><ref> نساء، آیه۶۹</ref> در [[قرآن]] از [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]<ref> سوره مریم، آیه ۴۱: وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ إِبْراهیمَ إِنَّهُ کانَ صِدِّیقاً نَبِیا</ref> و [[ادریس]]<ref> مریم، آیه۵۶: وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ إِدْریسَ إِنَّهُ کانَ صِدِّیقاً نَبِیا.</ref> با لقب صدیق، و از [[مریم]] با لقب صدیقه<ref> مائده، آیه ۷۵: مَا الْمَسیحُ ابْنُ مَرْیمَ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ صِدِّیقَةٌ</ref> یاد شده است. در روایات نیز از حضرت علی به عنوان صدیق<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ص۳۴۲؛ صدوق، الامالی، ص۲۷۴؛ صدوق، مسندالرضا، ج۲، ص۹</ref> و فاطمه زهرا به عنوان صدیقه یا صدیقه کبری یاد شده است.<ref> ابن شهرآشوب، المناقب، ج۳، ص۱۳۳؛ صدوق، امالی، ص۶۶۸</ref>

به گفته راغب، صدّقین کسانی هستند، که در فضیلت از پیامبران پایین‌ترند.<ref>راغب اصفهانی، المفردات، ص۲۲۷</ref>