راضی آل‌یاسین: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ راضی در سال ۱۳۷۲ق در زادگاهش دچار بیماری شد و برای معالجه به [[لبنان]] مسافرت نمود و همانجا درگذشت. پیکرش به [[نجف اشرف]] انتقال یافت و در کنار جدش شیخ [[محمد حسن آل یاسین]] به خاک سپرده شد.<ref> مستدرکات اعیان الشیعه، ج۱، ص۵۱.</ref>

'''* [[شیخ باقر آل یاسین]]:''' پدر بزرگ شیخ راضی آل یاسین است که از فقهای صاحب نام عصر خود بود. او شاگردان زیادی را تربیت کرد که [[سید حسن صدر عاملی]] نویسنده [[تاسیس الشیعه الکرام]] یکی از آنان است. شیخ باقر در سال ۱۲۹۰ق از دنیا رفت و دو پسر عالم و فاضل به نام‌های شیخ عبدالحسین (پدر شیخ راضی) و شیخ عبدالله از خود به یادگار گذاشت.<ref> معارف الرجال، ج۱، ص۱۴۶.</ref>

# '''شیخ محمدرضا آل یاسین''': وی برادر شیخ راضی و از اساتید برجسته اوست.<ref> مستدرکات اعیان الشیعه، ج۱، ص۵۱</ref>

* '''تحقیق و احیای کتاب الغُرّه فی شرح الدرّه''': اصل این کتاب در موضوعات [[علم کلام]] است و توسط [[شیخ عبدالنبی کاظمی|شیخ عبدالنبی علی کاظمی]] نوشته شده است.<ref> مستدرکات اعیان الشیعه، ج۱، ص۵۱.</ref>

* [[صائب عبدالحمید]]: «''شیخ راضی آل یاسین بغدادی فرزند عبدالحسین از دانشمندان و ادبای فاضل و از عالمان ممتاز کاظمین می‌باشد. او در رشته تاریخ دو کتاب ارزنده به نام‌های ''متن مورب''تاریخ الکاظمیه القدیم والحدیث و کتاب ''صلح الحسن'' را به رشته تحریر درآورده که دومی در موضوع خود بی‌نظیر و برترین اثر می‌باشد''.»<ref> معجم مورخین فی الشیعه، ج۱، ص۳۳۸.</ref>

* [[عبدالحسین امینی]]: «''شیخ راضی آل یاسین پدید آورنده اثر ارزشمند صلح الحسن است که جامع حقایق روشن و نکات دقیق دینی، علمی و تاریخی است و نشانگر عمق اطلاعات و آگاهی و جلوه‌ای از فضائل، نوآوری و روشنگری او در این عرصه است''.»<ref> الغدیر، ج۱۰، مقدمه کتاب.</ref>

* [[آقا بزرگ تهرانی]]: «''شیخ راضی آل یاسین در کتاب صلح الحسن به صورت شایسته تاریخ صلح امام مجتبی (ع) را تحلیل و اثبات نمود که صلح امام مجتبی (ع) و شهادت امام حسین (ع) مانند دو کفّه ترازو در مسیر یاری از دین مبین اسلام و به مانند مکمل، مقدمه و زمینه ساز یکدیگرند''.»<ref> الذریعه، ج۱۵، ص۸۶.</ref>

 

* [[سید عبدالحسین شرف الدین]]: سید شرف الدین در تقریظ عالمانه و تحقیقی خود بر کتاب صلح الحسن در مورد شخصیت شیخ راضی می‌نگارد: «''خواننده می‌تواند خصال برگزیده مؤلف را در زیبایی‌های این کتاب مشاهده کند و من اگر او را ندیده بودم بی‌گمان می‌توانستم چهره‌اش را با الهام از مطالب کتاب، ترسیم کنم''».<ref>ترجمه صلح الحسن، ص۹.</ref>