مهدی الهی قمشه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدمهدی الهی قمشه‌ای''' (۱۲۸۰- ۱۳۵۲ش)، ملقّب به '''مُحی الدین''' حکیم، عارف، شاعر و مترجم [[قرآن ]] و [[صحیفه سجادیه]] و [[مفاتیح الجنان]] است. او را آغازگر عصر ترجمه روان و آزاد قرآن به فارسی خوانده‌اند. از ابتدای تأسیس [[دانشگاه تهران]] به مدت ۳۵ سال به تدریس علوم عقلی و ادبیات در این دانشگاه اشتغال داشت. تخلّص شعری وی الهی است. حسین و مهدیه الهی قمشه ای فرزندان او هستند.

محمدمهدی الهی در سال ۱۲۸۰ شمسی در [[قمشه]] (شهرضا) از توابع [[اصفهان]] متولد شد. نیاکان او از سادات [[بحرین]] بودند<ref>از ایشان نقل شده است که چون در کسوت متعارف فعلی شناخته شده‌ام، از تبدیل [[عمامه]] سفید به سیاه خودداری می‌کنم. حسن زاده آملی، نامه‌ها برنامه‌ها، ص۸۰</ref> که در زمان [[نادر شاه افشار]] به [[ایران]] مهاجرت کردند و در قمشه ساکن شدند. از ۵ سالگی آموختن را آغاز کرد و تا ۷ سالگی مقدمات ادبیات فارسی و عربی را آموخت و سپس به فراگیری علوم دینی نزد پدرش ملا ابوالحسن که از علمای شهر بود پرداخت و مقدمات [[فقه]] و [[اصول]] و [[حکمت]] را نیز نزد ملا [[محمد هادی فرزانه قمشه‌ای]] آموخت.

*'''اصفهان:'''در ۱۴ سالگی به اصفهان رفت و از محضر شیخ [[محمد حکیم خراسانی]] و میرزا [[جهانگیر خان قشقایی]] بهره برد و در همان جا با [[شهید]] [[سید حسن مدرس|سید حسن مدرّس]] آشنا شد و در کلاس‌های او شرکت کرد.

*'''مشهد:'''او یک سال بیشتر در اصفهان نماند و عازم [[مشهد]] شد و در [[مدرسه علمیه نواب مشهد|مدرسه نواب]] به ادامه تحصیل پرداخت و از درس [[آقا بزرگ حکیم]] (در علوم نقلی و عقلی) و [[آیت الله]] [[حاج آقا حسین قمی]] ([[فقه]] و [[اصول]]) و شیخ [[اسدالله یزدی]] مشهور به هراتی (منطق و حکمت) و ملا [[محمد علی فاضل]] (حکمت و عرفان) و شیخ [[حسین برسی|حسن بُرسی]] (فقه و اصول) استفاده کرد.<ref> شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج۸، ص۱۰۸.</ref> پس از آن به قصد بهره گیری از [[حوزه علمیه نجف]] عازم سفر شد.