سوره قلم: تفاوت میان نسخه‌ها

علامه در المیزان  قلم را را منحصر به قلم مخصوصی نمی داند و مایسطرون (آنچه می نویسند)  را مطلق هر نوشته‌ای دانسته و قلم و آنچه  که به توسط قلم نگاشته می شود را یکی ازبزرگ‌ترین نعمت‌های الهی دانسته که انسان به آن هدایت و رهنمون گشته است که در سوره‌های الرحمان{{یادداشت| خَلَقَ الْإِنْسَانَ *عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ترجمه:انسان را آفرید، و به او «بیان» را آموخت. سوره الرحمان آیات ۳و۴ }} و علق {{یادداشت|الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ*عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ترجمه:آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت.و به انسان آنچه را نمی‌دانست یاد داد. سوره علق آیات ۴و۵}}نیز به آن اشاره شده است؛ و در واقع سوگند خداوند به قلم وآنچه توسط آن می نویسند سوگند به نعمت است که در کلام الهی سوگند به نعمت های مختلف رائج است. مانند سوگند به خورشید و ماه و شب و روز و حتی انجیر و زیتون. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۱۹، ص۳۶۸.</ref>