سوره نوح: تفاوت میان نسخه‌ها

بسیاری از [[مفسران]] شیعی طبق مفاد این آیه «اجل» را به «[[اجل مسمی|اجل مسمى]]» و‌ «[[اجل معلق|اجل نهايى]]» و به تعابیر دیگر به اجل نزدیک و دور یا اجل مشروط و اجل مطلق تقسیم کرده‌اند.{{مدرک}} بر این اساس «اجل مسمی» به وسیله راهکارهایی از جمله [[استغفار]] قابل تاخیر است و اجل نهایی که از آن به «اجل الله» نیز تعبیر شده، حتمی است و قابل تغییر نیست.<ref>رک: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۵۴۲؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج ۲۰، ص۲۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج ۲۵، ص ۵۹؛ شاه‏‌عبدالعظيمى، تفسير اثنى عشرى، ۱۳۶۳ش،  ج‏۱۳، ص ۳۲۵؛ طوسى، التبيان في تفسير القرآن، ج‏۱۰، ۱۳۳؛ كاشانى، منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ج‏۱۰، ص۱۷؛ بروجردى، تفسير جامع، ۱۳۶۶ش، ج‏۷، ص ۲۴۹.</ref> [[علامه طباطبایی]] تاخير مرگ تا اجلى معين را در این آیه، نتيجه [[عبادت خدا]]، [[تقوى]] و اطاعت رسول دانسته و اینکه به كفار را وعده داده شده اگر صاحب ايمان و تقوا و اطاعت شوند، اجل كوتاه‌ترشان را تا اجل مسمى به تاخير مى‌‏اندازد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ،ج ۲۰، ص۲۸.</ref>