مهر نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

در صدر [[اسلام]] معمولاً مسلمانان کف [[مسجد|مساجد]] و خانه‌ها را با خاک، شن و حصیر بافته‌شده از نخل خرما فرش می‌کردند که سجده بر آن‌ها صحیح بود و بر همان سجده می‌کردند.{{مدرک}} در روایات متعددی از شیعه و [[اهل سنت]] نقل شده پیامبر(ص) و [[صحابه]] همواره بر خاک، خمره(سجاده از نخل خرما)<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۱، ص۳۶۹، ۳۰۳، ۳۰۹ و ۳۵۸.</ref>، سنگ، سنگ‌ریزه<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۳، ص۳۳۷؛ بیهقی، السنن الکبری، ج۲، ص۱۰۴.</ref> و گیاهان غیر خوراکی سجده می‌کردند.{{مدرک}} همچنین برپایه روایات شیعه، اهل بیت نیز بر خاک و به ویژه تربت امام حسین سجده می‌کردند.<ref> حر عاملی، وسائل الشیعه، کتاب الصلوه، ابواب ما یسجد علیه، الباب ۱، ح۸. </ref> به‌تدریج شیعیان برای راحتی خود، تکه‌ای از خاک را قالب‌گیری کردند تا بر آن سجده کنند و آن را مٌهر نامیدند.

مطابق [[فقه]] شیعه، مُهر در [[سجده]] موضوعیت ندارد بلکه به هنگام سجده در [[نماز]]، باید بر خاک یا سایر اجزای زمین یا بر چیزهایی که از زمین می‌روید(مانند برگ و چوب درختان و گیاهان به استثنای آنچه خوردنی یا پوشیدنی است) سجده کرد. {{مدرک}}

مهر، نماد شیعی است. برخی از [[مراجع تقلید]] در برخی شرایط و مکان‌ها سجده بر مهر را جایز ندانسته‌ و استفاده از آن را ممنوع کرده‌اند. مانند سجده بر مهر در [[مسجد النبی]] را به دلیل  انگشت‌نما شدن، زمینه‌ساز شدن برای توهین به شیعیان و نیز اینکه برخلاف [[تقیه]] است جایز نمی‌دانند.<ref> [http://hajj.ir/das/B58 سایت سازمان حج]</ref>

بنابر فتاوای فقیهان اهل سنت، لازم نیست سجده بر خاک باشد بلکه بر هر چیزی که [[نجس]] نباشد می‌توان سجده کرد.<ref>الموسوعه الفقیه الکویتیه، ج۲۴، ص۲۰۱، وزارة الاوقاف و الشؤون الاسلامیه، الکویت</ref>