|
|
| خط ۱۶: |
خط ۱۶: |
| ===تربت کربلا=== | | ===تربت کربلا=== |
| {{اصلی|تربت کربلا}} | | {{اصلی|تربت کربلا}} |
| بنا بر احادیث شیعه، سجده بر تربت [[امام حسین(ع)]] فضیلت زیادی دارد و آن را بهترین چیزی دانسته‌اند که سجده بر آن صحیح است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۲۶۸-۲۶۶</ref> از این رو شیعیان از تربت بزرگان دینی به‌ویژه امام حسین(ع)مهره‌هایی را ساخته‌اند و بر آنها سجده می‌کنند.{{مدرک}} | | بنا بر احادیث شیعه، سجده بر تربت [[امام حسین(ع)]] فضیلت زیادی دارد و آن را بهترین چیزی دانسته‌اند که سجده بر آن صحیح است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۲۶۸-۲۶۶</ref> از این رو شیعیان از تربت بزرگان دینی به‌ویژه امام حسین(ع) مهرهایی را ساخته‌اند و بر آنها سجده می‌کنند.{{مدرک}} |
|
| |
|
| ===جایز نبودن استفاده از مهر=== | | ===جایز نبودن استفاده از مهر=== |
| خط ۲۳: |
خط ۲۳: |
| ==دیدگاه اهل سنت== | | ==دیدگاه اهل سنت== |
| بنابر فتاوای فقیهان اهل سنت، لازم نیست سجده بر خاک باشد بلکه بر هر چیزی که [[نجس]] نباشد می‌توان سجده کرد.<ref>الموسوعه الفقیه الکویتیه، ج۲۴، ص۲۰۱، وزارة الاوقاف و الشؤون الاسلامیه، الکویت</ref> | | بنابر فتاوای فقیهان اهل سنت، لازم نیست سجده بر خاک باشد بلکه بر هر چیزی که [[نجس]] نباشد می‌توان سجده کرد.<ref>الموسوعه الفقیه الکویتیه، ج۲۴، ص۲۰۱، وزارة الاوقاف و الشؤون الاسلامیه، الکویت</ref> |
|
| |
| برخی از آنان می‌گویند هیچ فرقی بین پیشانی و دیگر اعضای هفت‌گانه سجده نیست و همانطور که جایز است بین مواضع دیگر سجده و زمین مانعی باشد، بین پیشانی و زمین نیز جایز است.<ref> ابن حزم، المحلی، ج۴، ص۸۳، مسأله ۴۳۹ </ref> این دیدگاه بر خلاف روایاتی است که سجده را فقط بر زمین جایز می‌دانند. مانند حدیث [[خباب بن ارت]]: «نزد پیامبر شکایت کردیم که شدت گرمای شن‌ها پیشانی و دست‌هایمان را می‌سوزاند ولی آن حضرت شکایت ما را نپذیرفت».<ref> بیهقی، السنن الکبری، ج ۲، ص۱۰۴، باب الکشف عن الجبهه فی السجود.</ref> ابن اثیر در شرح این روایت می‌گوید یعنی پیامبر اجازه نداد بر گوشه لباس خود سجده کنند.<ref> ابن اثیر، النهایه، ج ۲، ص۴۹۷، ماده «شکی» </ref> همچنین این ادعا برخلاف تفاوت عملکرد رسول خدا و صحابه بین پیشانی و دیگر اعضای سجده است.
| |
|
| |
| برخی دیگر سجده بر فرش و مانند آن را مانند سجده بر زمین می‌دانند. مراد از ارض در روایات را هر چیزی می‌دانند که انسان روی آن قرار دارد چه خاک و سنگ باشد و چه فرش.<ref> تعلیقه شیخ علی محمد معوض بر کتاب بدایه المجتهد و نهایه المقتصد از قرطبی، دارالکتب العلمیه، ج۲، ص۱۹۵، باب حکم الصلوه علی غیر الارض. قُرطُبی خودش می‌گوید صحت نماز بر زمین و روییدنی اتفاقی است و بر غیر آن اختلافی و مکروه است و این مذهب مالک بن انس است.</ref> قائلین به این سخن آن را در شرح حدیث نبوی «زمین برای من محل سجده و تیمم قرار گرفت» آورده‌اند ولی این سخن با ظاهر روایت ناسازگار است زیرا [[تیمم]] بر فرش بنا بر هیچ [[مذهب|مذهبی]] صحیح نیست و به همین دلیل سجده بر آن نیز نباید صحیح باشد.
| |
|
| |
| البته روایاتی از اهل سنت، سجده بر لباس را در حال ضرورت اجازه داده است؛ مانند حدیث [[انس بن مالک]]: «با پیامبر [[نماز]] می‌خواندیم اگر یکی از ما نمی‌توانست به دلیل شدت گرما پیشانی خود را بر زمین بگذارد بر لباس خود سجده می‌کرد»<ref> انس بن مالک همین روایت را به چند مضمون بیان کرده است. صحیح بخاری، ج ۱، ص۱۸۸، ح ۵۴۲ و نیز ص۳۷۳، ح ۱۲۰۸ </ref> و «پیامبر کسی را دید که بر گوشه عمامه‌اش سجده می‌کند و به او اشاره کرد و پیشانی را نشان داد، او [[عمامه]] را از پیشانی بالا زد».<ref> بیهقی، السنن الکبری، ج ۲، ص۱۰۵ </ref> عبدالکریم ابی امیه گفت: «رفتار دائمی [[خلیفه اول|ابوبکر]] نسبت به سجده در حال نماز این بود که یا بر زمین نماز می‌خواند و یا در حال سجده، پیشانی را (اگر روی فرش یا مانند آن قرار می‌گرفت) به سوی زمین می‌کشید».<ref> متقی هندی، کنزل العمال، ج ۸، ص۱۲۸، روایت ۲۲۲۲، باب السجود و مایتعلق به </ref> {{یادداشت|در روایتی جابر بن عبدالله انصاری گفت: با پیامبر [[نماز ظهر]] را می‌خواندیم، به دلیل شدت گرما یک مشت سنگ‌ریزه برمی‌داشتیم و از این دست به آن دست می‌دادیم تا خنک شود و بتوانیم بر آن سجده کنیم».(احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۳، ص۳۳۷)بیهقی در ذیل این روایت می‌گوید: «اگر سجده بر لباس متصل به بدن جایز بود از خنک کردن سنگ‌ریزه در دستان آسان‌تر بود.»( بیهقی، السنن الکبری، ج۲، ص۱۰۵.)}}
| |
|
| |
|
| ==دیدگاه وهابیت== | | ==دیدگاه وهابیت== |
