confirmed، templateeditor
۱۱٬۶۶۰
ویرایش
مهر نماز: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←روایات سجده بر خاک در منابع اهل سنت: ویکی‌سازی
imported>Hasaninasab جز (+ رده:مقالههای با درجه اهمیت ب (هاتکت)) |
جز (←روایات سجده بر خاک در منابع اهل سنت: ویکی‌سازی) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
روایات موجود در منابع اهل سنت را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد: | روایات موجود در منابع اهل سنت را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد: | ||
* روایاتی که فقط سجده بر زمین را بیان کرده است: مانند حدیث نبوی: «زمین برای من محل [[سجده]] و [[تیمم]] قرار داده شد».<ref> بخاری، صحیح بخاری، ج ۱، ص۹۲، کتاب التیمم، ح ۲ </ref> این روایت که عینا در منابع شیعی نیز موجود است<ref> حر عاملی، وسائل الشیعه، کتاب الصلوه، ابواب ما یسجد علیه، الباب ۱، ح ۸ </ref> دلالت بر انحصار سجده بر زمین ندارد. | * روایاتی که فقط سجده بر زمین را بیان کرده است: مانند حدیث نبوی: «زمین برای من محل [[سجده]] و [[تیمم]] قرار داده شد».<ref> بخاری، صحیح بخاری، ج ۱، ص۹۲، کتاب التیمم، ح ۲ </ref> این روایت که عینا در منابع شیعی نیز موجود است<ref> حر عاملی، وسائل الشیعه، کتاب الصلوه، ابواب ما یسجد علیه، الباب ۱، ح ۸ </ref> دلالت بر انحصار سجده بر زمین ندارد. | ||
* روایاتی که زمین را به صورت انحصاری محل سجده می‌دارد. مانند حدیث [[خباب بن ارت]]: «نزد پیامبر شکایت کردیم که شدت گرمای شن‌ها پیشانی و دست‌هایمان را می‌سوزاند ولی آن حضرت شکایت ما را نپذیرفت».<ref> بیهقی، السنن الکبری، ج ۲، ص۱۰۴، باب الکشف عن الجبهه فی السجود </ref> ابن اثیر در شرح این روایت می‌گوید یعنی پیامبر اجازه نداد بر گوشه لباس خود سجده کنند.<ref> ابن اثیر، النهایه، ج ۲، ص۴۹۷، ماده «شکی» </ref> در روایت دیگری [[جابر بن عبدالله انصاری]] گفت: با پیامبر نماز ظهر را می‌خواندیم، به دلیل شدت گرما یک مشت سنگ‌ریزه برمی‌داشتیم و از این دست به آن دست می‌دادیم تا خنک شود و بتوانیم بر آن سجده کنیم».<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۳، ص۳۳۷ </ref> بیهقی در ذیل این روایت می‌گوید: «اگر سجده بر لباس متصل به بدن جایز بود از خنک کردن سنگ ریزه در دستان آسان‌تر بود».<ref> بیهقی، السنن الکبری، ج ۲، ص۱۰۵ </ref> | * روایاتی که زمین را به صورت انحصاری محل سجده می‌دارد. مانند حدیث [[خباب بن ارت]]: «نزد پیامبر شکایت کردیم که شدت گرمای شن‌ها پیشانی و دست‌هایمان را می‌سوزاند ولی آن حضرت شکایت ما را نپذیرفت».<ref> بیهقی، السنن الکبری، ج ۲، ص۱۰۴، باب الکشف عن الجبهه فی السجود </ref> ابن اثیر در شرح این روایت می‌گوید یعنی پیامبر اجازه نداد بر گوشه لباس خود سجده کنند.<ref> ابن اثیر، النهایه، ج ۲، ص۴۹۷، ماده «شکی» </ref> در روایت دیگری [[جابر بن عبدالله انصاری]] گفت: با پیامبر [[نماز ظهر]] را می‌خواندیم، به دلیل شدت گرما یک مشت سنگ‌ریزه برمی‌داشتیم و از این دست به آن دست می‌دادیم تا خنک شود و بتوانیم بر آن سجده کنیم».<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۳، ص۳۳۷ </ref> بیهقی در ذیل این روایت می‌گوید: «اگر سجده بر لباس متصل به بدن جایز بود از خنک کردن سنگ ریزه در دستان آسان‌تر بود».<ref> بیهقی، السنن الکبری، ج ۲، ص۱۰۵ </ref> | ||
* روایاتی که سجده بر روییدنی را نیز جایز می‌داند مانند حدیث [[ابن عباس]] که گفت: «پیامبر اکرم بر «خُمره» سجده می‌کرد».<ref> احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۱، ص۳۶۹، ۳۰۳، ۳۰۹ و ۳۵۸ </ref> ابن حجر نقل می‌کند: خُمره سجاده کوچکی است که از برگ درخت خرما بافته می‌شود و اندازه آن به قدری است که صورت و دست روی آن قرار گیرد و اگر بزرگ‌تر باشد دیگر به آن حصیر می‌گویند و نخ‌های آن نیز مستور و پوشیده است.<ref> ابن حجر العسقلانی، فتح الباری، ج ۱، ص۴۳۰ </ref> | * روایاتی که سجده بر روییدنی را نیز جایز می‌داند مانند حدیث [[ابن عباس]] که گفت: «پیامبر اکرم بر «خُمره» سجده می‌کرد».<ref> احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۱، ص۳۶۹، ۳۰۳، ۳۰۹ و ۳۵۸ </ref> ابن حجر نقل می‌کند: خُمره سجاده کوچکی است که از برگ درخت خرما بافته می‌شود و اندازه آن به قدری است که صورت و دست روی آن قرار گیرد و اگر بزرگ‌تر باشد دیگر به آن حصیر می‌گویند و نخ‌های آن نیز مستور و پوشیده است.<ref> ابن حجر العسقلانی، فتح الباری، ج ۱، ص۴۳۰ </ref> | ||