Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←تاریخچه: بازنویسی بخشی از مطالب) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
هنگام جنگ مسلمانان با اهالی خیبر، یعنی در غزوه خیبر، ساکنان این منطقه یهودی بودند. تعیین زمان ورود یهودیان به این منطقه را دشوار دانستهاند. بهگزارش برخی همزمان با حمله رومیها به [[فلسطین]]، به منطقه خیبر آمدهاند. گروهی هم میگویند پیشتر از این و زمان حکومت بابلیها بر [[بیت المقدس|اورشلیم]] به این منطقه مهاجرت کردهاند.<ref>علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، بیروت، ج۶، ص۵۲۷.</ref> | هنگام جنگ مسلمانان با اهالی خیبر، یعنی در غزوه خیبر، ساکنان این منطقه یهودی بودند. تعیین زمان ورود یهودیان به این منطقه را دشوار دانستهاند. بهگزارش برخی همزمان با حمله رومیها به [[فلسطین]]، به منطقه خیبر آمدهاند. گروهی هم میگویند پیشتر از این و زمان حکومت بابلیها بر [[بیت المقدس|اورشلیم]] به این منطقه مهاجرت کردهاند.<ref>علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، بیروت، ج۶، ص۵۲۷.</ref> | ||
پس از پیروزی مسلمانان در جنگ خیبر، | پس از پیروزی مسلمانان در جنگ خیبر، املاک این منطقه بهعنوان غنیمت به مسلمانان رسید؛ اما با درخواست یهودیان ساکن خیبر، پیامبر به آنها اجازه داد در خیبر بمانند، بهشرط آنکه نیمی از محصولات کشاورزی خود را به مسلمانان پرداخت کنند.<ref>آیتی، تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۷۸ش، ص۴۱۲.</ref> | ||
گفتهاند یهودیان تا دوره خلیفه دوم هم در خیبر سکونت داشتند تا اینکه خلیفه دوم با استناد به روایتی منسوب به پیامبر اکرم (ص) مبنی بر اینکه در جزیرةالعرب دو دین نمیگنجد، آنان را وادار به مهاجرت کرد.<ref>نهروانى، تاريخ المدينة، بورسعید مصر، ص۸۷.</ref> گزارش کردهاند که در سده چهارم قمری، گروههایی از یهودیان، موالی و عربهای دورگه در خیبر زندگی میکردهاند.<ref>ابنحائک، صفة جزیرة العرب، ۱۹۸۹م، ص۲۴۴.</ref> | گفتهاند یهودیان تا دوره خلیفه دوم هم در خیبر سکونت داشتند تا اینکه خلیفه دوم با استناد به روایتی منسوب به پیامبر اکرم (ص) مبنی بر اینکه در جزیرةالعرب دو دین نمیگنجد، آنان را وادار به مهاجرت کرد.<ref>نهروانى، تاريخ المدينة، بورسعید مصر، ص۸۷.</ref> گزارش کردهاند که در سده چهارم قمری، گروههایی از یهودیان، موالی و عربهای دورگه در خیبر زندگی میکردهاند.<ref>ابنحائک، صفة جزیرة العرب، ۱۹۸۹م، ص۲۴۴.</ref> |