عبدالله جوادی آملی: تفاوت میان نسخه‌ها

جوادی آملی از معتقدان نظریه [[ولایت فقیه]] است. او در کتاب «ولایت فقیه، ولایتِ فقاهت و عدالت» سه گونه دلیل «عقلی محض»، «مرکب از عقل و نقل (روایت)» و «نقلی محض» برای اثبات ولایت فقیه مطرح کرده است.<ref>نگاه کنید به جوادی آملی، ولایت فقیه، ۱۳۷۸، ص۱۵۰تا۱۸۴.</ref>  دلیل مرکب از عقل و نقل او این است که از سویی اسلام احکام اجتماعی و سیاسی‌ای چون [[حج]]،<ref>نگاه کنید به جوادی آملی، ولایت فقیه، ص۱۶۸.</ref> [[جهاد]]،<ref>نگاه کنید به جوادی آملی، ولایت فقیه، ۱۳۷۸، ص۱۶۸.</ref> [[حدود]] و [[تعزیرات]]<ref>نگاه کنید به جوادی آملی، ولایت فقیه، ۱۳۷۸، ص۱۷۰.</ref> و قوانین مالی چون [[انفال|اَنفال]] و [[خمس]]<ref>نگاه کنید به جوادی آملی، ولایت فقیه، ۱۳۷۸، ص۱۷۱و۱۷۲.</ref> دارد که اجرای آنها در دوره [[غیبت]] معصوم، تنها با مدیریت [[فقیه]] جامع‌الشرایط امکان‌پذیر است.<ref>نگاه کنید به جوادی آملی، ولایت فقیه، ۱۳۷۸، ص۱۶۸.</ref> از سوی دیگر عقل حکم می‌کند که خداوند در دوره غیبت معصوم، جامعه مسلمانان را بی‌سرپرست رها نکند. بنابراین در این دوره فقیهان جامع‌الشرایط به عنوان جانشیان معصوم، رهبری جامعه را برعهده دارند.<ref>نگاه کنید به جوادی آملی، ولایت فقیه، ۱۳۷۸، ص۱۶۸.</ref>