سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره انسان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۹

۱۱۵ بایت حذف‌شده ، ‏۱۳ مهٔ ۲۰۲۳

جز

اصلاح ارقام

دیداریویکی‌متن

Salehi

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۳٬۹۰۲

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 * چهارم: اهمیت [[قرآن]]، طریق اجرای احکام آن و راه پرفراز و نشیب خودسازی؛
 * پنجم: حاکمیت مشیت و خواست الهی.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۲۷.</ref>
-* ششم: نعمت های بهشتی، آلوسی مفسر [[اهل سنت]] به نقل ازدیگران{{مدرک}}  گفته است: چون این سوره در شان وفضیلت [[پنج تن]] از آل پیامبر  نازل شده که [[حضرت فاطمه (س)]] نیز از آنان است از زنان بهشتی (حور العین) به احترام او نامی به میان نیامده است. (رَعايَةً لِحُرْمَةِ البَتُول وَ قُرَّةِ عَينِ الرَّسُول) <ref>الآلوسي، شهاب الدين، تفسير روح المعاني، ج15، ص170-174</ref>[[علامه طباطبایی]] نیز در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] به این نکته تصریح کرده که در سوره انسان نامی از [[حور العین]] به عنوان یکی از مهم ترین نعمت های بهشت نیست و از این می توان برداشت کرد در میان[[ابرار| ابراری]] که این آیه در شأنشان نازل شده از زنان هم بوده اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۱۳۱.
-</ref>
 {{سوره انسان}}
-==ویژگی‌های نیکوکاران ==
+==نکات تفسیری==
-در [[سوره]] انسان (طی آیات ۷ـ۱۱)، پنج ویژگی در توصیف نیکوکاران (ابرار) بیان شده است: ۱. به [[نذر]] خویش وفا می‌کنند. ۲. از روزی که [[عذاب]] و گزند آن فراگیر است می‌هراسند. ۳. با اینکه به غذای خود نیازمندند آن را به بینوا و [[یتیم]] و [[اسیر]] می‌بخشند. ۴. این کار را تنها برای خشنودی [[خدا]] می‌کنند و توقع پاداش و سپاس از کسی ندارند. ۵. در روزی که عبوس و سهمگین است (یعنی روز قیامت)، از پروردگار خود هراس دارند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۵۱ـ۳۵۵.</ref>
+===ویژگی‌های نیکوکاران ===
+در سوره انسان (طی آیات ۷ـ۱۱)، پنج ویژگی در توصیف نیکوکاران (ابرار) بیان شده است: ۱. به [[نذر]] خویش وفا می‌کنند. ۲. از روزی که [[عذاب]] و گزند آن فراگیر است، می‌هراسند. ۳. با اینکه به غذای خود نیازمندند آن را به بینوا و [[یتیم]] و [[اسیر]] می‌بخشند. ۴. این کار را تنها برای خشنودی [[خدا]] می‌کنند و توقع پاداش و سپاس از کسی ندارند. ۵. در روزی که عبوس و سهمگین است (یعنی روز قیامت)، از پروردگار خود هراس دارند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۵۱ـ۳۵۵.</ref>
+===عدم اشاره به نعمت حورالعین در این سوره===
+به باور آلوسی از مفسران اهل سنت، چون این سوره در شان و فضیلت [[پنج تن]] از آل پیامبر(ص) نازل شده که [[حضرت فاطمه (س)]] نیز از آنان است، به احترام او، از زنان بهشتی ([[حور العین]]) نامی به میان نیامده است.<ref>آلوسی، تفسیر روح المعانی، ج۱۵، ص۱۷۰-۱۷۴.</ref> [[علامه طباطبایی]] نیز به این نکته تصریح کرده که در سوره انسان نامی از [[حور العین]] به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نعمت‌های بهشت نیست؛ بنابراین می‌توان گفت در میان [[ابرار| ابراری]] که این آیه در شأن آنها نازل شده، زنان هم حضور داشته‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۱۳۱.</ref>
 ==آیات مشهور==
+===آیه اطعام===
 [[پرونده:آیه هشت انسان.jpg|300px|بندانگشتی|تابلو خوشنویسی با عنوان [[آیه اطعام]].]]
 {{اصلی|آیه اطعام}}
 * «وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا» (آیه ۸)
@@ خط ۴۲: / خط ۴۵: @@
 [[آیه]] هشتم [[سوره]] انسان (به همراه آیات قبل و بعد)، به [[آیه اطعام]] معروف است.<ref>ر.ک: روحانی نیا، فروغ غدیر، ۱۳۸۶ش، ص۱۴۶؛ انصاری، اهل البیت علیهم السلام، مجمع الفکر، ص۱۷۳. مظاهری، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ۱۳۷۸ش، ص۵۶؛ دیلمی، ارشاد القلوب، تهران، ج۲، ص۱۳۶؛ بشوی، «جایگاه اهل بیت(ع) در سوره دهر از منظر فریقین»، ص۶۸؛ «امام علی(ع) در پرسش‌های قرآنی»، ص۱۰۸.</ref> به گفته [[آیت الله مکارم شیرازی]]، علمای [[شیعه]] اتفاق نظر دارند این [[آیه]] به همراه آیاتی دیگر (هجده آیه از این سوره یا تمامی آن) درباره سه روز [[روزه|روزه‌گرفتنِ]] امام [[امام علی علیه السلام|علی(ع)]]، [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]]، [[حسنین (ع)|حسنین(ع)]] و [[فضه نوبیه|فضه]] نازل شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۴۵.</ref> نقل شده است این افراد با اینکه گرسنه بودند، [[افطاری]] خود را به دنبال درخواست [[مسکین]] و یتیم و [[اسیر]] بخشیدند.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۶۷۰؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۳۰، ص۷۴۶؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۶۱۲؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۴۳.</ref> [[حدیث|روایات]] بسیاری وجود دارد که این [[اسباب نزول|شأن نزول]] را بیان می‌کنند.<ref>نگاه کنید به: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۶۱۱و۶۱۲.</ref> آیت الله مکارم شیرازی با اشاره به روایت [[ابن عباس]] درباره شأن و فضیلت [[اهل بیت(ع)]] از ۳۴ راوی اهل سنت که [[عبدالحسین امینی|علامه امینی]] در کتاب [[الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب (کتاب)|الغدیر]] نقل کرده است،<ref>نگاه کنید به: امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۱۵۵-۱۶۱.</ref> این روایت را در میان [[اهل سنت]]، مشهور بلکه [[متواتر]] شمرده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۴۵.</ref>
-==== آیه شراب طهور====
+=== آیه شراب طهور===
 * '''«وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا»''' (آیه ۲۱)
@@ خط ۶۸: / خط ۷۱: @@
-{{سوره‌های قرآن|76|[[سوره قیامت]]|[[سوره مرسلات]]}}
+{{سوره‌های قرآن|۷۶|[[سوره قیامت]]|[[سوره مرسلات]]}}
 == تک‌نگاری‌ها ==
@@ خط ۷۶: / خط ۷۹: @@
 == پانویس ==
-{{پانویس2}}
+{{پانویس۲}}
 == منابع ==