سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آیه]] هشتم [[سوره]] انسان (به همراه آیات قبل و بعد)، به [[آیه اطعام]] معروف است.<ref>ر.ک: روحانی نیا، فروغ غدیر، ۱۳۸۶ش، ص۱۴۶؛ انصاری، اهل البیت علیهم السلام، مجمع الفکر، ص۱۷۳. مظاهری، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ۱۳۷۸ش، ص۵۶؛ دیلمی، ارشاد القلوب، تهران، ج۲، ص۱۳۶؛ بشوی، «جایگاه اهل بیت(ع) در سوره دهر از منظر فریقین»، ص۶۸؛ «امام علی(ع) در پرسش‌های قرآنی»، ص۱۰۸.</ref> علمای [[شیعه]] اتفاق نظر دارند این [[آیه]] به همراه آیاتی دیگر (هجده آیه از این سوره یا تمامی آن) درباره سه روز [[روزه|روزه‌گرفتنِ]] امام [[امام علی علیه السلام|علی(ع)]]، [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]]، [[حسنین (ع)|حسنین(ع)]] و [[فضه نوبیه|فضه]] نازل شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۴۵.</ref> نقل شده است این افراد با اینکه گرسنه بودند، [[افطاری]] خود را به دنبال درخواست مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۶۷۰.</ref> [[حدیث|روایات]] بسیاری وجود دارد که این [[اسباب نزول|شأن نزول]] را بیان می‌کنند. [[عبدالحسین امینی|علامه امینی]] در کتاب [[الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب (کتاب)|الغدیر]] قدر مشترک این روایات را می‌آورد و می‌نویسد این قدر مشترک در میان [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]، مشهور بلکه متواتر است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۴۵.</ref>