پرش به محتوا

سوره بروج: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۲۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۸ فوریهٔ ۲۰۱۷
←‏اصحاب اُخدود: ویرایش نگارشی
imported>Salvand
(←‏نکات تفسیری: حذف بخش نکات تفسیری)
imported>Salvand
(←‏اصحاب اُخدود: ویرایش نگارشی)
خط ۱۸: خط ۱۸:
==اصحاب اُخدود==
==اصحاب اُخدود==
{{اصلی|اصحاب اخدود}}
{{اصلی|اصحاب اخدود}}
«اخدود» به معناى گودال بزرگ یا خندق است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ماده«خد»</ref> منظور در این جا خندق هاى بزرگی است که مملو از آتش بود تا مومنان را در آنها بیفکنند و بسوزانند.
آیات چهارم تا هشتم سوره بروج درباره اصحاب اخدود سخن می‌گوید. «اخدود» به معناى گودال بزرگ یا خندق است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ماده«خد»</ref> منظور از این واژه در این سوره، گودال‌هایی است که مملو از آتش بود تا مؤمنان را در آنها بیندازند و بسوزانند.<ref>علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، دارالکتاب، قم، ۱۳۶۷ش،ج۲،ص۴۱۴</ref> درباره اینکه این ماجرا مربوط به چه زمان و چه قومى است، در میان مفسران و مورخان اختلاف وجود دارد. معروف ترین نظر آن است که این داستان مربوط به «ذو نواس» یهودی آخرین پادشاه «حمیر» در سرزمین [[یمن]] است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص۳۳۸.</ref>
در این که این ماجرا مربوط به چه زمان و چه قومى است؟ و آیا این یک ماجراى خاص و معین بوده، و یا اشاره به ماجراهاى متعددى از این قبیل در مناطق مختلف جهان است، در میان مفسران و مورخان محل اختلاف است. معروف ترین نظر آن است که مربوط به «ذو نواس» یهودی آخرین پادشاه «حمیر» در سرزمین [[یمن]] است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص۳۳۸</ref>،  بنابراین، «اصحاب اخدود» کسانی بودند که زمین را ‏شکافته و آن را پر از آتش نموده، مؤمنان را به جرم این که ایمان دارند در آن می انداختند، و تا آخرین نفرشان را می سوزاندند. به طورى که عدد کشته شدگان و سوختگان به بیست هزار نفر رسید.<ref>علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، دارالکتاب، قم، ۱۳۶۷ش،ج۲،ص۴۱۴</ref>


==لوح محفوظ==
==لوح محفوظ==
کاربر ناشناس