دعای دهم صحیفه سجادیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دعای دهم صحیفه سجادیه''' از دعا‌های [[صحیفه سجادیه]] امام سجاد(ع) در پناه بردن به فضل و احسان الهی و طلب عدم برخورد از روی [[عدل الهی]] است. [[حضرت سجاد(ع)]] در این [[دعا]] بر سنگینی عدالت الهی و لزوم تضرع به درگاه الهی برای طلب بخشش از روی احسان و فضل خدا تاکید کرده است. در این دعا همچنین به فقر مطلق انسان مقابل خدا و خوشحالی [[شیطان]] از نافرمانی انسان اشاره شده است. واجب کردن پذیرش دعای انسان‌ها از سوی [[خدا]] بر خود از دیگر مضامین این دعا است.

موضوع اصلی دعای دهم صحیفه سجادیه پناه بردن به فضل و رحمت الهی و طلب فریادرسی از خدا است. آموزه‌های این [[دعا]] که در ۶ فراز<ref>[https://www.erfan.ir/farsi/sahifeh10/faraz1 ترجمه و شرح دعای دهم صحیفه سجادیه]، سایت عرفان.</ref> از [[امام سجاد(ع)]] صادر شده به شرح ذیل است:

* عذاب کردن آدمی بر اساس عدالت خدا

* طلب بخشش به احسان و فضل الهی  

* طلب عدم برخورد با بندگان با عدل الهی

* انسان فقیرترین فقرا در درگاه الهی (غنای مطلق حضرت حق و نیازمندی آفریده‌ها به او)

* شناخت شیطان و ابزارهای او برای اغوای انسان

* سرزنش انسان‌ها توسط شیطان به خاطر نافرمانی خداوند.<ref>انصاریان، دیار عاشقان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۷۵-۹۶؛ ممدوحی، شهود و شناخت، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۴۶۵-۴۸۲.</ref>