سوره تین: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره را به این مناسبت «تین» می‌نامند که [[خداوند]] در آیه اول به آن [[سوگند]] خورده است. سوره تین را گاهی «زیتون» یا «تین و زیتون» می‌نامند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵.</ref> تین به معنای انجیر است.<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه تین.</ref>

[[مفسر|مفسران]] درباره معنای کلمه «تین» و «زیتون» در این سوره، چند احتمال داده‌اند: ۱- انجیر و زیتون خوراکی مراد است. ۲. به [[مسجد جامع اموی|مسجد دمشق]] اشاره دارد. ۳. مراد از زیتون [[مسجد بیت المقدس]] است. ۴. این دو کلمه به دو کوه در سرزمین [[شام]] و بیت المقدس اشاره دارند که به زبان سُریانی آنها را طور تینا و طور زیتا گویند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵</ref> ۵. برخی نیز مراد از «والتین والزیتون» را [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] دانسته‌اند.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۹۲.</ref>     

سوره تین جزو [[سوره‌های مکی]] و در [[فهرست ترتیبی سوره‌های قرآن|ترتیب نزول]] بیست و هشتمین سوره‌ای است که بر [[پیامبر(ص)]] نازل شده است، این سوره در چینش کنونی [[مصحف|مُصحَف]] نود و پنجمین سوره است<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶.</ref> و در [[جزء قرآن|جزء]] سی‌ام قرآن جای دارد.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵.</ref>