آیه اخوت: تفاوت میان نسخه‌ها

این آیه شریفه به یکی از مهم ترین مسئولیت های اجتماعی مسلمانان اشاره نموده و مؤمنان را برادر يكديگر معرفی می نماید و نزاع و درگيرى ميان آنان را درگيرى ميان برادران می نامد. از این رو به آنان دستور می دهد که در میان دو برادر خود، صلح و آشتی برقرار كنيد (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ).

همان اندازه كه براى ايجاد صلح در ميان دو برادر نسَبى تلاش و كوشش مى ‏كنيد بايد در ميان مؤمنان متخاصم نيز براى برقرارى صلح به طور جدى و قاطع وارد عمل شويد. اخوت و برادری مسلمانان تنها در لفظ و در شعار نیست، بلكه در عمل و تعهدهاى متقابل نيز همه خواهر و برادرند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه ج 22، ص 172.</ref>

آلوسی صاحب تفسیر [[روح المعانی]]، نسبت اخوت به مؤمنین را مجاز و از باب استعاره یا تشبیه بلیغ دانسته و می گوید: شركت دو نفر در داشتن ايمان، شبيه است به شركت آن دو، در اصل تولد؛ زیرا همان گونه که تولد منشأ بقای در این دنیا است، ایمان نیز سبب بقای در بهشت خواهد بود.<ref>آلوسی، روح المعانی، ج 13، ص 303</ref>

[[علامه طباطبایی]] اطلاق اخوت را حقیقت و از سنخ نسبت های اعتباری می داند و معتقد است: مقصود از اخوت در آیه شریفه اخوت دینی و اعتباری است که تنها آثار اجتماعی دارد و در نكاح و ارث اثری ندارد. <ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج 18، ص 472.</ref>

[[امام صادق]] (ع) می فرماید: مؤمن برادر مؤمن و چشم او و راهنماى او است، به او خيانت نمى ‏كند، و ستم بر او روا نمى ‏دارد و او را فريب نمى ‏دهد، و اگر وعده‏ اى به او داد خلف وعده نمى ‏كند. <ref> کلینی، اصول کافی، ج 4، حدیث 3، ص 491 </ref>

و از آنجا كه در بسيارى از اوقات، روابط در اين گونه مسائل جانشين ضوابط می ‏شود، بار ديگر هشدار داده و در پايان آيه مى ‏افزايد: تقواى الهى پيشه كنيد تا مشمول رحمت او شويد (وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ) <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 22، ص 169</ref>