قاعده لطف: تفاوت میان نسخه‌ها

متکلمان مسلمان در پذیرش قاعده لطف اختلاف‌نظر دارند. [[معتزله]] و [[امامیه]] با استناد به ادله عقلی و نقلی، به قاعده لطف معتقدند؛ اما [[اشاعره]] با این قاعده مخالف‌اند، اشکالاتی به آن دارند و معتقدند بر خداوند لازم نیست هر لطفی را انجام دهد.<ref>ربانی گلپایگانی، القواعد الکلامیة، ۱۴۱۸ق، ص۱۰۴-۱۰۵؛ رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۴۸؛ رازی، المحصل، ۱۴۱۱ق، ص۴۸۱-۴۸۲.</ref>

* بنابراین لطف بر خدا واجب است.<ref>ربانی گلپایگانی، القواعد الکلامیة، ۱۴۱۸ق، ص۱۰۶.</ref>

اشاعره می‌گویند از این سخن که لطف بر خدا واجب است لازم می‌آید که عقل بر خداوند حاکم باشد؛ حال آنکه خدا حاکم مطلق است.<ref>ربانی گلپایگانی، القواعد الکلامیة، ۱۴۱۸ق، ص۱۱۰.</ref> پاسخ طرف‌دارن قاعده لطف این است که منظور از لزوم انجام لطف، مکلَّف ساختنِ خداوند به انجام لطف نیست؛ بلکه آن است که [[عقل]] انسان با در نظر گرفتن [[صفات خدا]] از جمله [[علم ذاتی خداوند|علم]] و [[حکمت]] و [[عدل الهی|عدالت]] او، ضرورت انجام لطف از سوی خداوند را درک می‌کند.<ref>طوسی، نقدالمحصل، ۱۴۰۵ق، ص۳۰۲.</ref>