سوره عصر: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره عصر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۲

۷۰۸ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۲

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Salehi

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۳٬۳۰۷

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 {{سوره عصر}}
-== تحلیل مفهوم خسارت==
+== خسران در دنیا و آخرت==
-واژه خسر با مشتقاتش ۶۵ بار در قرآن کریم به‌کار رفته‌است. <ref>عبدالباقی، المعجم الفهرس لالفاظ القرآن الکریم ، دایرة المعارف قرآن کریم،۱۳۹۳ش، ج۱۲، ص۱۰۴.</ref> منظور از خسران در امور مادی کاستی و ضرر است ودر امور معنوی و روحی گمراهی و نابودی است. بیشترین کاربرش در قرآن  در معنای زیان روحی ومعنوی است. <ref>دائرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۹۳ش، ج۱۲، ص۱۰۴.</ref> تفاوت خسران با دیگر کلماتی که از نظر معنایی با خسران اشترا ک دارند این است که خسران از دست رفتن اصل سرمایه است ولی ضرر اینگونه نیست. <ref>راغب اصفهانی، المفردات في غريب القرآن،  ج۱۷ ص۲۸۱.
+زیان‌کار بودن انسان در دنیا و آخرت از آموزه‌های مورد تأکید در این سوره دانسته شده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۸.</ref> درباره واژه «خسر» و مشتقات آن گفته شده که بیش از ۶۰ بار در قرآن به‌کار رفته‌است.<ref>یوسف‌زاده، «خسران»، ص۱۰۴.</ref> منظور از خسران در امور مادی را کاستی و ضرر، و در امور معنوی و روحی گمراهی و نابودی دانسته‌اند که البته بیشترین کاربرش در قرآن در معنای زیان روحی و معنوی است.<ref>یوسف‌زاده، «خسران»، ص۱۰۴.</ref> به گفته راغب اصفهانی زمانی از واژه خسران استفاده می‌شود که اصل سرمایه دچار نقصان شود.<ref>راغب اصفهانی، المفردات في غريب القرآن،  ج۱۷ ص۲۸۱.</ref> [[علامه طباطبایی]] در تفسیر این سوره، زندگانی و حیات دنیا را سرمایه انسان می‌داند که باید با آن برای زندگی در جهان آخرت تلاش کرد؛ اگر در اعتقادات و اعمال از حق پیروی کرد، تجارتش سودآور است و آینده‌اش خالی از شر و بدی است، ولی اگر از باطل پیروی کرد و از [[ایمان]] و [[عمل صالح]] رویگردان شد، بی‌شک تجارتش خسارت‌بار و نتیجه‌اش محرومیت در [[جهان آخرت]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۳۵۶.</ref>
-</ref> [[فخرالدین رازی]] در کتاب [[تفسیر کبیر]] از برخی نقل کرده که معنای خسران را در سوره عصر از یخ فروشی آموختم که می‌گفت به فروشنده ای رحم کنید که سرمایه اش در حال ذوب شدن است. ومن فهمیدم که انسان با سپری شدن عمرش و به دست نیاوردن اندوخته‌ای سرمایه اش از دست می‌رود و مصداق خاسر است.<ref>رازی، فخرالدین، تفسیرکبیر، ج۳۲۷ ص۲۷۸.</ref>{{یادداشت|وَعَنْ بَعْضِ السَّلَفِ: تَعَلَّمْتُ مَعْنَى السُّورَةِ مِنْ بَائِعِ الثَّلْجِ كَانَ يَصِيحُ وَيَقُولُ: ارْحَمُوا مَنْ يَذُوبُ رَأْسُ مَالِهِ، ارْحَمُوا مَنْ يَذُوبُ رَأْسُ مَالِهِ فَقُلْتُ: هَذَا مَعْنَى:
-إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ يَمُرُّ بِهِ الْعَصْرُ فَيَمْضِي عُمُرُهُ وَلَا يَكْتَسِبُ فَإِذًا هُوَ خَاسِرٌ.}}[[علامه طباطبایی]] زندگانی و حیات دنیا را سرمایه انسان می‌داند که باید با آن برای زندگی در جهان آخرتش تلاش کند؛ اگر در اعتقادات واعمال  از حق پیروی کرد تجارتش سودآور است و مبارک و آینده اش خالی از شر و بدی است ولی اگر از باطل پیروی کرد و از [[ایمان]] و عمل صالح رویگردان شد بی شک تجارتش خسارت بار و نتیجه اش محرومیت در [[جهان آخرت]] است. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۳۵۶.
-</ref>
 ==فضایل و جایگاه==
 [[پرونده:تابلوی معرق سوره عصر.jpg|250px|بندانگشتی|تابلو معرق سوره عصر]]
@@ خط ۴۵: / خط ۴۳: @@
 * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش.
 * دانشنامه قرآن و قرآن‎پژوهی، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.
+* راغب اصفهانی، المفردات في غريب القرآن،
 * سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‎بکر، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.
 * شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، به تحقیق صادق حسن‌زاده، تهران، ارمغان طوبی، ۱۳۸۲ش.
+* طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسه الاسماعیلی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق.
 * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، فضل‌الله یزدی طباطبایی و هاشم رسولی، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
 * قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، قم، دارالکتاب، ۱۳۶۷ش.
 * معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآنی، ترجمه ابومحمد وکیلی، [بی‌جا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۱ش.
+* عبدالباقی، المعجم الفهرس لالفاظ القرآن الکریم،
 == پیوند به بیرون==