Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۳٬۹۱۷
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ يَمُرُّ بِهِ الْعَصْرُ فَيَمْضِي عُمُرُهُ وَلَا يَكْتَسِبُ فَإِذًا هُوَ خَاسِرٌ.}}[[علامه طباطبایی]] زندگانی و حیات دنیا را سرمایه انسان میداند که باید با آن برای زندگی در جهان آخرتش تلاش کند؛ اگر در اعتقادات واعمال از حق پیروی کرد تجارتش سودآور است و مبارک و آینده اش خالی از شر و بدی است ولی اگر از باطل پیروی کرد و از [[ایمان]] و عمل صالح رویگردان شد بی شک تجارتش خسارت بار و نتیجه اش محرومیت در [[جهان آخرت]] است. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۳۵۶. | إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ يَمُرُّ بِهِ الْعَصْرُ فَيَمْضِي عُمُرُهُ وَلَا يَكْتَسِبُ فَإِذًا هُوَ خَاسِرٌ.}}[[علامه طباطبایی]] زندگانی و حیات دنیا را سرمایه انسان میداند که باید با آن برای زندگی در جهان آخرتش تلاش کند؛ اگر در اعتقادات واعمال از حق پیروی کرد تجارتش سودآور است و مبارک و آینده اش خالی از شر و بدی است ولی اگر از باطل پیروی کرد و از [[ایمان]] و عمل صالح رویگردان شد بی شک تجارتش خسارت بار و نتیجه اش محرومیت در [[جهان آخرت]] است. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۳۵۶. | ||
</ref> | </ref> | ||
==فضایل و خواص وجایگاه== | ==فضایل و خواص وجایگاه== | ||
[[پرونده:تابلوی معرق سوره عصر.jpg|250px|بندانگشتی|تابلو معرق سوره عصر]] | |||
* [[سوره]] عصر در میان [[صحابه پیامبر اسلام]] به قدری مهم بود که بر اساس برخی منابع هرگاه آنان با یکدیگر دیدار میکردند، تا سوره عصر را برای هم نمیخواندند، از هم جدا نمیشدند.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۹۱. | درباره اهمیت و جایگاه سوره عصر چند ویژگی در [[حدیث|روایات]] ذکر شده است. | ||
* [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام (ص)]] در [[خطبه غدیریه]] خود [[سوگند]] یاد کرده که این سوره در شأن [[امام علی علیهالسلام|امام علی (ع)]] نازل شده است. <ref>بلاذری، انساب الاشراف. ترمذی،سنن</ref> از [[امام صادق علیه السلام|امام صادق(ع)]] نیز نقل شده است که فراز «الّا الّذینَ آمَنوا»، كسانی هستند كه به [[ولایت امام علی(ع)]]، [[ایمان]] آوردهاند.<ref> قمی، تفسیر قمی، دارالکتاب، قم، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۴۴۱.</ref> در منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] هم آمده که این سوره در [[فضیلت امام علی(ع)]] است.<ref>سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۹۲.</ref> | |||
* [[سوره]] عصر در میان [[صحابه پیامبر اسلام]] به قدری مهم بود که بر اساس برخی منابع هرگاه آنان با یکدیگر دیدار میکردند، تا سوره عصر را برای هم نمیخواندند، از هم جدا نمیشدند.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۹۱.</ref> | |||
* از [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] نقل شده هر کس سوره عصر را در [[نمازهای مستحب|نمازهای مستحبی]] قرائت کند، [[خداوند]] در [[روز قیامت]]، چهرهاش را نورانی، خندان و چشمش را روشن میکند تا او را وارد [[بهشت]] کند.<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۵.</ref> | * از [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] نقل شده هر کس سوره عصر را در [[نمازهای مستحب|نمازهای مستحبی]] قرائت کند، [[خداوند]] در [[روز قیامت]]، چهرهاش را نورانی، خندان و چشمش را روشن میکند تا او را وارد [[بهشت]] کند.<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۵.</ref> | ||
* در روایتی از پیامبر(ص) نقل شده است: هر کس این سوره را بخواند عاقبت کار او به صبر و شکیبایی ختم خواهد شد و در | * در روایتی از پیامبر(ص) نقل شده است: هر کس این سوره را بخواند عاقبت کار او به صبر و شکیبایی ختم خواهد شد و در روز قیامت همراه با یاران حق محشور خواهد شد.<ref> طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۴۳۴.</ref> | ||
{{همچنین ببینید|فضائل سور}} | |||
==متن و ترجمه== | ==متن و ترجمه== | ||
{{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر= سوره عصر|بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ{{سخ}}وَالْعَصْرِ ﴿١﴾ إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿٢﴾ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿٣﴾| به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل]، (۱) كه واقعاً انسان دستخوش زيان است؛ (۲) مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده و همديگر را به حق سفارش و به شكيبايى توصيه كردهاند.(۳)}} | {{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر= سوره عصر|بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ{{سخ}}وَالْعَصْرِ ﴿١﴾ إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿٢﴾ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿٣﴾| به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل]، (۱) كه واقعاً انسان دستخوش زيان است؛ (۲) مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده و همديگر را به حق سفارش و به شكيبايى توصيه كردهاند.(۳)}} |