آیات نشوز: تفاوت میان نسخه‌ها

فقیهان از محتوای آیات ۳۴ و ۱۲۸ سوره نساء، برای بیان احکام نُشوز بهره برده‌اند.<ref>برای نمونه، نگاه کنید به محقق اردبیلی، زبدة‌البیان، المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، ص۵۳۶-۵۳۸؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۵-۲۰۸؛ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۵۲۱؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۸، ص۳۵۵-۳۶۳.</ref> نشوز یعنی انجام‌ندادن وظایف شرعی، نسبت به همسر.<ref>شهیدثانی، الروضة البهیة، ۱۳۸۶ق، ج۵، ص۴۲۷؛ محقق حلی، مختصرالنافع، ۱۴۱۰ق، ص۱۹۱.</ref>

آیه ۳۴ از نشوز زن و وظیفه مرد در برابر سخن می‌گوید. فقیهان بر اساس این آیه، معتقدند مرد در مرحله اول باید زن را نصیحت کند، اگر فایده نداشت، در بستر به او پشت کرده یا بسترش را از او جدا کند و چنانچه این روش هم مؤثر نباشد، او را به‌صورت خفیف، تنبیه بدنی کند.

آیه ۱۲۸ مربوط به نشوز مردان است. مفسران با استناد به این آیه گفته‌اند اگر زنی علايم نشوز را در شوهرش دید، می‌تواند برای ایجاد صلح علاقه از جانب شوهرش، از بعضی از حقوق خود صرف‌نظر كند تا به این وسیله از [[طلاق]] جلوگیری شود.