فطحیه: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالله فرزند امام صادق(ع) و پس از [[اسماعیل بن جعفر الصادق|اسماعیل]] بزرگترین فرزند وی به شمار می‌رفت. مادر وی فاطمه بنت حسین بن حسن بن علی بود.<ref>شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref>

مطابق با برخی منابع تاریخی وی به تفکرات [[مرجئه |مرجئه]] <ref group="یادداشت">فرقه‌ای کلامی که معتقد بودند: عبادت کردن با کفر سودی ندارد وهمچنین گناه کردن هم چیزی از ایمان نمی کاهد؛ این فرقه نیت و عقیده را اصل و گفتار و کردار را فاقد اهمیت می‎دانستند.(شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص۱۲۵.) </ref> و [[حشویه |حشویه]]  <ref group="یادداشت">این فرقه همان افراطیون اهل سنت هستند که به نظر عقلی بی‌اعتناء بوده و این نظرات را بدعت می‌دانند.(معتزلی، ابن ابی الحدید ؛شرح نهج البلاغة، قم،انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشی، ۱۴۰۴ق، ج ۶، ص۴۳۶.)</ref> گرایش داشته تا جایی که امام صادق(ع) او را مرجئه کبیر خطاب می‌کرد. به همین دلیل نیز عبدالله از جانب پدر طرد شده بود. <ref>مفید، الفصول المختارة، ص۳۱۲.</ref>

بعد از شهادت امام صادق(ع) عبدالله خود را جانشین پدر معرفی کرد و در جایگاه وی قرار گرفت و [[غسل]] و [[کفن]] و [[دفن]] پدر را عهده‌دار شده و انگشتر آن حضرت را به دست نمود.<ref> شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref> وی با استناد به این نقل از امام صادق (ع)که: «امامت هر امام به پسر بزرگ او منتقل می‌شود» مردم را گرد خود جمع کرد.