پرش به محتوا

فطحیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۱۶
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Mkhaghanif صفحهٔ فطحیه (افطحیه) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به فطحیه منتقل کرد)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۳]]|سال=[[۱۳۹۴]]|کاربر=Naimi  }}
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۳]]|سال=[[۱۳۹۴]]|کاربر=Naimi  }}
فطحیه یا افطحیه معتقدین به امامت عبداﷲ بن [[امام جعفر صادق(ع)]] ملقب به افطح الرأس یا افطح الرجلین. پس از شهادت [[امام ششم]] [[شیعیان]]، پسر بزرگ وی، ادعای جانشینی امام را نمود. عبدالله، با نقل این روایت از قول پدرش که: «امامت هر امام به پسر بزرگ او منتقل می‌شود»، جمعی را دور خود جمع نمود.
'''فطحیه''' یا '''افطحیه''' معتقدین به [[امامت]] عبداﷲ پسر [[امام جعفر صادق(ع)]] ملقب به افطح الرأس یا افطح الرجلین. پس از شهادت [[امام ششم]] [[شیعیان]]، پسر بزرگ وی، ادعای جانشینی امام را نمود. عبدالله، با نقل این روایت از قول پدرش که: «امامت هر امام به پسر بزرگ او منتقل می‌شود»، جمعی را دور خود جمع نمود.


ادعای او دوام چندانی نیافت وعبدالله هفتاد روز پس از شهادت امام صادق از دنیا رفت و چون فرزند و جانشینی نداشت، پیروان وی سرگردان شده، عموما به امامت [[امام کاظم(ع)]] بازگشتند و وعمر این عقیده در همان ابتدای ظهور به پایان رسید.  
ادعای او دوام چندانی نیافت و عبدالله هفتاد روز پس از شهادت امام صادق از دنیا رفت و چون فرزند و جانشینی نداشت، پیروان وی سرگردان شده، عموما به امامت [[امام کاظم(ع)]] بازگشتند و عمر این عقیده در همان ابتدای ظهور به پایان رسید.


برخی از بزرگان امامیه مانند بنی فضّال نیز به عبدالله گرویدند؛ ولی بسیاری از آنان در میانه راه و یا با مرگ وی از این مسیر بازگشتند.
برخی از بزرگان [[امامیه]] مانند بنی فضّال نیز به عبدالله گرویدند؛ ولی بسیاری از آنان در میانه راه و یا با مرگ وی از این مسیر بازگشتند.


==علت نام گذاری==
==علت نام گذاری==
خط ۱۷: خط ۱۷:


عبدالله فرزند امام صادق(ع) و پس از [[اسماعیل بن جعفر الصادق|اسماعیل]] بزرگترین فرزند وی به شمار می‌رفت. مادر وی فاطمه بنت حسین بن حسن بن علی بود.<ref>شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref>
عبدالله فرزند امام صادق(ع) و پس از [[اسماعیل بن جعفر الصادق|اسماعیل]] بزرگترین فرزند وی به شمار می‌رفت. مادر وی فاطمه بنت حسین بن حسن بن علی بود.<ref>شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref>
 
مطابق با برخی منابع تاریخی وی به تفکرات مرجئه و حشویه گرایش داشته تا جایی که امام صادق(ع) او را مرجئه کبیر خطاب می‌کرد. به همین دلیل نیز عبدالله از جانب پدر طرد شده بود. <ref>مفید، الفصول المختارة، ص۳۱۲.</ref>
مطابق با برخی منابع تاریخی وی به تفکرات مرجئه و حشویه گرایش داشته تا جایی که امام صادق(ع) او را مرجئه کبیر خطاب می‌کرد. به همین دلیل نیز عبدالله از جانب پدر طرد شده بود. <ref>مفید، الفصول المختارة، ص۳۱۲.</ref>


confirmed، protected، templateeditor
۲۳۰

ویرایش