confirmed، templateeditor
۱۱٬۴۲۴
ویرایش
کویت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←چگونگی ورود تشیع به کویت
imported>Hasaninasab جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
==چگونگی ورود تشیع به کویت== | ==چگونگی ورود تشیع به کویت== | ||
درباره ورود [[تشیع]] به کویت نیز باید دانست که جامعه کویت متشکل از بدوی ها یا همان صحرانششینان، شهرنشینان، [[شیعیان]] و [[اهل تسنن]] است. شیعیان حدود 30 درصد از جمعیت کویت را تشکیل می دهند. عمده آن چه که امروزه شیعیان اصیل کویتی به شمار می آیند از عربستان (حساوی ها)، بحرین (بحارنه) و ایران (عجم ها) به کویت مهاجرت کرده و تقریبا در همه جای کویت پراکنده اند به گونه ای که در بسیاری مناطق، تفکیک آنان از اهل تسنن دشوار است.<ref>کویت، 1390: 34.</ref> کویت از جمله مناطقی بوده که سابقه تمدنی طولانی داشته و همواره مردمانی از نژادهای مختلف در آن جا می زیستند. در مورد ورود اسلام به منطقه کویت باید دانست که منشا ورود اسلام به این منطقه به زمان [[پیامبر (ص)]] و [[امام علی (ع)]] می رسد که بنا به گفته [[طبرسی]] در [[مجمع البیان]]: " پیغمبر (ص)، علی (ع) را به سوی قبیله ذات السلاسل فرستاد، بعد از آن که چندین بار دیگران را (مانند [[ابوبکر]] و [[عمر]] و ...) فرستاده بود و همه با شکست مواجه شدند تا سپس پیامبر (ص) آن حضرت را اعزام فرمود. علی (ع) پیروز شد و بعد از چند روز؛ غنائم جنگی و اسیران را آورد. "<ref>طبرسی، 1359: 235.</ref> | درباره ورود [[تشیع]] به کویت نیز باید دانست که جامعه کویت متشکل از بدوی ها یا همان صحرانششینان، شهرنشینان، [[شیعیان]] و [[اهل تسنن]] است. شیعیان حدود 30 درصد از جمعیت کویت را تشکیل می دهند. عمده آن چه که امروزه شیعیان اصیل کویتی به شمار می آیند از [[عربستان]] (حساوی ها)، [[بحرین]] ([[بحارنه]]) و ایران (عجم ها) به کویت مهاجرت کرده و تقریبا در همه جای کویت پراکنده اند به گونه ای که در بسیاری مناطق، تفکیک آنان از اهل تسنن دشوار است.<ref>کویت، 1390: 34.</ref> کویت از جمله مناطقی بوده که سابقه تمدنی طولانی داشته و همواره مردمانی از نژادهای مختلف در آن جا می زیستند. در مورد ورود اسلام به منطقه کویت باید دانست که منشا ورود اسلام به این منطقه به زمان [[پیامبر (ص)]] و [[امام علی (ع)]] می رسد که بنا به گفته [[طبرسی]] در [[مجمع البیان]]: " پیغمبر (ص)، علی (ع) را به سوی قبیله ذات السلاسل فرستاد، بعد از آن که چندین بار دیگران را (مانند [[ابوبکر]] و [[عمر]] و ...) فرستاده بود و همه با شکست مواجه شدند تا سپس پیامبر (ص) آن حضرت را اعزام فرمود. علی (ع) پیروز شد و بعد از چند روز؛ غنائم جنگی و اسیران را آورد. "<ref>طبرسی، 1359: 235.</ref> | ||
در مورد ورود تشیع به کویت باید اذعان نمود که شیعیان کویت عمدتا ادامه‌ی جغرافیای شیعیان جنوب عراق و شیعیان خوزستان ایران می باشند. شیعیان ایرانی الاصل که در اصطلاح «عجم کويتی» نامیده می شوند عموما از سواحل جنوبی ایران و استان های [[بوشهر]]، فارس، خوزستان به این کشور آمده اند. اغلب شیعیان عراقی از مناطق جنوبی عراق، [[بصره]]، [[نجف]] و [[کربلا]] هستند. شیعیان عربستان از منطقه شرقیه و از [[احساء|الاحساء]] (حساوی ها) هستند. گروهی از شیعیان بحرینی نیز به کویت آمده اند که به بحارنه و قلالیف مشهورند. ذکر این مطلب نشان می دهد که ابتدای ورود تشیع به منطقه کویت توسط مهاجرانی بوده که از ایران و عراق و عربستان و بحرین به کویت مهاجرت کرده اند که این مهاجرت ها به دلایل مختلف و از جمله بهبود اوضاع اقتصادی و کارهای تجاری صورت گرفته است و از این باب می توان سخن یوسف الغنیم را در مورد این که کویت بخش جدایی ناپذیر از شبه جزیره عربستان بوده؛ پذیرفت و اینگونه استنباط نمود که اگر چه منطقه کویت منطقه ای منفک از عراق بوده است اما بسیاری از شیعیان عراق در همان سده های نخستین به کویت مهاجرت نموده و حتی در آن ساکن شدند و موجبات رواج و گسترش تشیع را در کویت موجب گردیدند.<ref>میر رضوی و لفورکی، 1383: 350.</ref> | در مورد ورود تشیع به کویت باید اذعان نمود که شیعیان کویت عمدتا ادامه‌ی جغرافیای شیعیان جنوب عراق و شیعیان خوزستان ایران می باشند. شیعیان ایرانی الاصل که در اصطلاح «عجم کويتی» نامیده می شوند عموما از سواحل جنوبی ایران و استان های [[بوشهر]]، فارس، خوزستان به این کشور آمده اند. اغلب شیعیان عراقی از مناطق جنوبی عراق، [[بصره]]، [[نجف]] و [[کربلا]] هستند. شیعیان عربستان از منطقه شرقیه و از [[احساء|الاحساء]] (حساوی ها) هستند. گروهی از شیعیان بحرینی نیز به کویت آمده اند که به بحارنه و قلالیف مشهورند. ذکر این مطلب نشان می دهد که ابتدای ورود تشیع به منطقه کویت توسط مهاجرانی بوده که از ایران و عراق و عربستان و بحرین به کویت مهاجرت کرده اند که این مهاجرت ها به دلایل مختلف و از جمله بهبود اوضاع اقتصادی و کارهای تجاری صورت گرفته است و از این باب می توان سخن یوسف الغنیم را در مورد این که کویت بخش جدایی ناپذیر از شبه جزیره عربستان بوده؛ پذیرفت و اینگونه استنباط نمود که اگر چه منطقه کویت منطقه ای منفک از عراق بوده است اما بسیاری از شیعیان عراق در همان سده های نخستین به کویت مهاجرت نموده و حتی در آن ساکن شدند و موجبات رواج و گسترش تشیع را در کویت موجب گردیدند.<ref>میر رضوی و لفورکی، 1383: 350.</ref> | ||