سوره ماعون: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره ماعون''' یا '''أَرَأَيْتَ الَّذِي''' صد و هفتمین [[سوره]] و از [[سوره‌های مکی]] [[قرآن]] که در [[جزء (قرآن)|جزء]] سی‌ام جای گرفته است. واژه ماعون از کلمه آخر این سوره گرفته شده و به معنای [[زکات]] یا هر چیز مفیدی است. در این سوره صفات منکران [[قیامت]] آمده است. قرآن می‌گوید این افراد [[انفاق]] نمی‌کنند، [[نماز]] را سَرسَری می‌گیرند و [[ریا]] می‌کنند. گفته شده است سوره ماعون درباره [[ابوسفیان]] نازل شد. فضیلت‌هایی برای [[تلاوت]] این سوره ذکر شده است، از جمله اینکه هر كس سوره ماعون را پس از [[نماز عشاء|نماز عشا]] قرائت کند، [[خدا|خداوند]] او را می‌بخشد و تا وقت [[اذان]] صبح او را حفظ می‌كند.

این [[سوره]] را '''ماعون''' و سوره «‌أَرَأَيْتَ الَّذِي» نامیده‌اند. ماعون از انتهای سوره و «‌أَرَأَيْتَ الَّذِي» از آغاز سوره گرفته شده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۹.</ref> درباره معنای ماعون گفته شده است، در زمان [[جاهلیت]] به هر منفعتی (یا هر وسیله مفید) ماعون گفته می‌شد و بعد از [[اسلام]] به [[زکات]]، ماعون گفتند.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۶، ص۳۱۶.</ref> نام‌های دیگر این سوره را «‌دین‌» و «‌تکذیب‌» گفته‌اند. زیرا این دو موضوع، از مضامین این سوره‌اند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۹.</ref>