confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۴۹
ویرایش
حسین بن موسی بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیز کاری
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (تمیز کاری) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| تصویر =حرم مطهر سید علاء الدین حسین.jpg | | تصویر =حرم مطهر سید علاء الدین حسین.jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| عنوان تصویر = نمایی از حرم علاءالدین حسین در شیراز | | عنوان تصویر = نمایی از حرم علاءالدین حسین در [[شیراز]] | ||
| نقش = | | نقش = | ||
| کنیه =ابوالحسین | | کنیه =ابوالحسین | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| زادگاه = | | زادگاه = | ||
| درگذشت = | | درگذشت = | ||
| مدفن = [[شیراز]] | | مدفن = [[شیراز]] یا طبس | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| القاب = علاءالدین حسین، مفقود | | القاب = علاءالدین حسین، مفقود | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==سن== | ==سن== | ||
نویسده [[بحر الانساب و مجمع الاعقاب|بحر الانساب]] سن وی را هنگام شهادت یا وفات ۱۳ سال نقل کرده‌است<ref>خان ملک، بحر الانساب، ۱۳۳۵ق، ص۵۵</ref> اما این نظریه با اشکالاتی روبه‌رو است. از آنجا که شهادت امام | نویسده [[بحر الانساب و مجمع الاعقاب|بحر الانساب]] سن وی را هنگام شهادت یا وفات ۱۳ سال نقل کرده‌است<ref>خان ملک، بحر الانساب، ۱۳۳۵ق، ص۵۵</ref> اما این نظریه با اشکالاتی روبه‌رو است. از آنجا که شهادت امام کاظم(ع) در سال ۱۸۳ق بوده<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۲۱۵</ref> و امام کاظم(ع) نیز سال‌های آخر عمر خود را در زندان به‌سر می‌برده است<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی ائمه، ۱۳۸۱ش، ص۳۹۳</ref> باید سن حسین در هنگام شهادت پدر چهار یا پنج ساله باشد و هنگام هجرت امام رضا(ع) به خراسان ۲۲ سال؛ چرا که امام رضا(ع) در سال ۲۰۱ به خراسان هجرت کرد<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی ائمه، ۱۳۸۱ش، ص۴۲۶</ref> اگر بگویم شهادت امام رضا(ع) و امامت امام جواد را درک کرده‌است باید به این مقدار دو یا سه سال افزود و اذعان نمود که اوتقریبا جوانی ۲۴ یا ۲۵ ساله بوده‌است. بدین جهت ۱۳ ساله بودن وی هنگام شهادت یا وفات از طرف برخی تضعیف شده‌است.{{مدرک}} | ||
==محل دفن== | ==محل دفن== | ||
درباره محل دفن حسین بن موسی(ع) اختلاف است، برخی معتقدند وی در [[کوفه]] از دنیا رفت، برخی مدفن وی را در [[شیراز]] می‌دانند. به گفته بعضی دیگر محل دفن وی در [[طبس]] است. | درباره محل دفن حسین بن موسی(ع) اختلاف است، برخی معتقدند وی در [[کوفه]] از دنیا رفت، برخی مدفن وی را در [[شیراز]] می‌دانند. به گفته بعضی دیگر محل [[دفن]] وی در [[طبس]] است. | ||
علاوه بر شیراز و طبس در [[کرمان]]، [[بهبهان]]، [[قزوین]]، [[ساری]] و کجور نیز بقعه‌های به حسین بن امام موسی کاظم(ع) منسوب است.<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۰-۲۸۳</ref> | علاوه بر شیراز و طبس در [[کرمان]]، [[بهبهان]]، [[قزوین]]، [[ساری]] و کجور نیز بقعه‌های به حسین بن امام موسی کاظم(ع) منسوب است.<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۰-۲۸۳</ref> | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[حمد الله مستوفی]] محل دفن حسین بن موسی را در شیراز می‌داند.<ref>مستوفی، تاریخ گزیده،۱۳۶۴ش، ص۲۰۴</ref> زرکوب شیرازی، جنید شیرازی،<ref>عیسی بن جنید شیرازی، شدالازار، ۱۳۲۸ش، ص۳۰۶</ref> علامه مجلسی، [[سید جعفر بحر العلوم|بحرالعلوم]] در کتاب [[تحفه العالم فی خطبه المعالم]]،<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۳</ref> و روضاتی<ref>روضاتی، جامع الانساب، ۱۳۳۵ش، ص۴۲</ref> نیز این قول را پذیرفته‌اند. بقعۀ وی در چندصد متری حرم شاه چراغ مورد توجه مردم شیراز و دوستداران [[اهل بیت]] است. این بقعه در نظر مردم شیراز از جایگاه بالایی برخوردار است و هر هفته، شب [[دوشنبه]] را به زیارت وی اختصاص داده‌اندد.{{مدرک}} | [[حمد الله مستوفی]] محل دفن حسین بن موسی را در شیراز می‌داند.<ref>مستوفی، تاریخ گزیده،۱۳۶۴ش، ص۲۰۴</ref> زرکوب شیرازی، جنید شیرازی،<ref>عیسی بن جنید شیرازی، شدالازار، ۱۳۲۸ش، ص۳۰۶</ref> علامه مجلسی، [[سید جعفر بحر العلوم|بحرالعلوم]] در کتاب [[تحفه العالم فی خطبه المعالم]]،<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۳</ref> و روضاتی<ref>روضاتی، جامع الانساب، ۱۳۳۵ش، ص۴۲</ref> نیز این قول را پذیرفته‌اند. بقعۀ وی در چندصد متری حرم شاه چراغ مورد توجه مردم شیراز و دوستداران [[اهل بیت]] است. این بقعه در نظر مردم شیراز از جایگاه بالایی برخوردار است و هر هفته، شب [[دوشنبه]] را به زیارت وی اختصاص داده‌اندد.{{مدرک}} | ||
[[علامه | [[علامه مجلسی]] در [[بحار الانوار]] آورده است: | ||
::تا [[قرن هشتم]] قبر علاءالدین حسین مخفی بود. در زمانی که قتلغ فرمانروای شیراز بود باغبان وی مشاهده کرد که در [[شب جمعه|شبهای جمعه]] نوری به طرف نقطه‌ای از باغ می‌آید. جریان را به قتلغ رساند وی پس از تجسس متوجه شد قبری در آنجاست و درون آن جسدی پرهیبت که آثار جلالت و جمال و کمال از او آشکارا دیده می‌شد در یک دست [[قرآن]] و در دست دیگر شمشیری داشت. از روی نشانه‌ها و قرائن فهمیدند قبر حسین بن موسی است و قتلغ اطراف قبر قبه و رواقی ساخت.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۸، ص۳۱۲</ref> | ::تا [[قرن هشتم]] قبر علاءالدین حسین مخفی بود. در زمانی که قتلغ فرمانروای شیراز بود باغبان وی مشاهده کرد که در [[شب جمعه|شبهای جمعه]] نوری به طرف نقطه‌ای از باغ می‌آید. جریان را به قتلغ رساند وی پس از تجسس متوجه شد قبری در آنجاست و درون آن جسدی پرهیبت که آثار جلالت و جمال و کمال از او آشکارا دیده می‌شد در یک دست [[قرآن]] و در دست دیگر شمشیری داشت. از روی نشانه‌ها و قرائن فهمیدند قبر حسین بن موسی است و قتلغ اطراف قبر قبه و رواقی ساخت.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۸، ص۳۱۲</ref> | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
===طبس=== | ===طبس=== | ||
[[پرونده: بقعه منسوب به حسین المفقود بن امام کاظم علیه السلام.jpg|بندانگشتی|بقعه منسوب به حسین المفقود بن [[امام کاظم | [[پرونده: بقعه منسوب به حسین المفقود بن امام کاظم علیه السلام.jpg|بندانگشتی|بقعه منسوب به حسین المفقود بن [[امام کاظم(ع)]] در طبس]] | ||
در طبس نیز بقعه‌ای به وی منسوب است.<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۰</ref> نامه‌ای از امام رضا(ع) به حاکم طبس موجود است که در آن از مفقود شدن یکی از برادرانش به نام حسین در منطقه تحت حکومت وی خبر می‌دهد و از او می‌خواهد در پیدا کردن گمشده اقدام نماید.<ref>الاحمدی المیانجی، مکاتیب الأئمة علیهم السلام، ۱۴۳۱ق، ج۵، ص۳۰۱</ref> | در طبس نیز بقعه‌ای به وی منسوب است.<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۰</ref> نامه‌ای از امام رضا(ع) به حاکم طبس موجود است که در آن از مفقود شدن یکی از برادرانش به نام حسین در منطقه تحت حکومت وی خبر می‌دهد و از او می‌خواهد در پیدا کردن گمشده اقدام نماید.<ref>الاحمدی المیانجی، مکاتیب الأئمة علیهم السلام، ۱۴۳۱ق، ج۵، ص۳۰۱</ref> | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
==فرزندان== | ==فرزندان== | ||
برخی از علمای [[علم انساب]] معتقدند از حسین بن موسی(ع) فرزندی باقی نمانده است.<ref>الزرندی، معارج الوصول، ۱۳۸۳ش، ص۱۵۳</ref> اما برخی دیگر از جلمه [[احمد بن علی بن حسین حسینی|ابن عنبه]]، در [[ | برخی از علمای [[علم انساب]] معتقدند از حسین بن موسی(ع) فرزندی باقی نمانده است.<ref>الزرندی، معارج الوصول، ۱۳۸۳ش، ص۱۵۳</ref> اما برخی دیگر از جلمه [[احمد بن علی بن حسین حسینی|ابن عنبه]]، در [[عمده الطالب]] و عبدالرحمن کیا در [[سراج الانساب]] وی را داری فرزند دانسته و ابوالقاسم، عبیدالله،<ref>رجائی، الکواکب المشرقیه، ۱۳۸۰ش، ج۱، ۷۲۴</ref> را از فرزندان وی برشمرده‌اند. برخی منابع عبدالله و محمد را نیز در شمار فرزندان وی محسوب کرده‌اند.<ref>عبیدلی، تهذیب الانساب، ۱۴۲۸ق، ص۱۶۶</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||