Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰
ویرایش
منهاج الکرامة فی معرفة الامامة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
منهاج الکرامة فی معرفة الامامة (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۷
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۲تغییر ساختار
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (تغییر ساختار) |
|||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''مِنْهاجُ الکَرامَة فی مَعْرِفَة الإمامَة''' کتابی [[کلام|کلامی]] به زبان عربی اثر [[علامه حلی]] (متوفای ۷۲۶ق). مؤلف در این کتاب، به اثبات حقانیت مذهب [[شیعه]]، [[امامت]] [[علی بن ابی طالب(ع)]] و فرزندانش پرداخته است. ابن تیمیه در ردّ این اثر، کتاب [[منهاج السنة النبویة]] را نوشت. | '''مِنْهاجُ الکَرامَة فی مَعْرِفَة الإمامَة''' کتابی [[کلام|کلامی]] به زبان عربی اثر [[علامه حلی]] (متوفای ۷۲۶ق). مؤلف در این کتاب، به اثبات حقانیت مذهب [[شیعه]]، [[امامت]] [[علی بن ابی طالب(ع)]] و فرزندانش پرداخته است. ابن تیمیه در ردّ این اثر، کتاب [[منهاج السنة النبویة]] را نوشت. | ||
== درباره مؤلف == | == اهمیت و جایگاه == | ||
کتاب منهاج الکرامة فی معرفة الامامة از آثار معروف علامه حلی متکلم و فقیه شیعه در قرن هشتم است. منهاج الکرامة کتابی کلامی با محوریت مباحث امامت است. [[آقا بزرگ تهرانی]] در کتاب [[الذریعة]]، از این اثر با نام «''منهاج الکرامة إلی إثبات الإمامة''» یاد می‌کند.<ref>تهرانی، الذریعة، ج۲۳، ص۱۷۲.</ref> | |||
علامه حلی این کتاب را برای [[اولجایتو]](سلطان محمد خدابنده) نوشت و گفته شده که این کتاب تأثیر فراوانی در شیعه‌شدن او و بسیاری دیگر از مردم داشت.{{مدرک}} گفته‌اند که بعضی از [[اهل سنت]] وقتی تأثیر فراوان این کتاب را دیدند، پیش [[ابن تیمیه]] رفته، از او کمک خواستند و ابن تیمیه کتاب [[منهاج السنه ابن تیمیه|منهاج السنة]] را در ردّ این کتاب نوشت.{{مدرک}}{{سخ}} | |||
بعدها ردیه‌هایی بر کتاب ابن تیمیه نگاشته شد. یکی توسط سید سراج الدین [[حسن بن عیسی یمانی]] با نام «[[اکمال المنة]]» و ردیه دیگر توسط [[سید مهدی کاظمی]] با نام «[[منهاج الشریعة]]».<ref>تهرانی، الذریعة، ج۲۳، ص۱۷۲.</ref> | |||
=== درباره مؤلف === | |||
{{اصلی|علامه حلی}} | {{اصلی|علامه حلی}} | ||
حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی معروف به علامه حلّی، از علمای شیعه قرن هشتم [[قمری]] است. | حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی معروف به علامه حلّی، از علمای شیعه قرن هشتم [[قمری]] است. | ||
مناظرات و آثار او موجب گرایش [[اولجایتو|سلطان محمد خدا بنده]] به تشیع و رواج مذهب شیعه در [[ایران]] شد. علامه حلی دارای تالیفات بسیاری در علوم [[فقه]]، [[اصول]]، [[عقاید]]، [[فلسفه]]، [[منطق]]، [[دعا]] و... است. پس از مرگ [[محقق حلی]] در سال ۶۷۶ قمری که [[مرجع تقلید|مرجعیت شیعیان]] را برعهده داشت، شاگردان وی و دانشمندان [[حله]] پس از جستجوی فردی که شایستگی زعامت و مرجعیت شیعیان را داشته باشد علامه حلی را برای این امر مهم مناسب یافتند و او در ۲۸ سالگی زعامت و مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت.{{مدرک}} | مناظرات و آثار او موجب گرایش [[اولجایتو|سلطان محمد خدا بنده]] به تشیع و رواج مذهب شیعه در [[ایران]] شد. علامه حلی دارای تالیفات بسیاری در علوم [[فقه]]، [[اصول]]، [[عقاید]]، [[فلسفه]]، [[منطق]]، [[دعا]] و... است. پس از مرگ [[محقق حلی]] در سال ۶۷۶ قمری که [[مرجع تقلید|مرجعیت شیعیان]] را برعهده داشت، شاگردان وی و دانشمندان [[حله]] پس از جستجوی فردی که شایستگی زعامت و مرجعیت شیعیان را داشته باشد علامه حلی را برای این امر مهم مناسب یافتند و او در ۲۸ سالگی زعامت و مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت.{{مدرک}} | ||
== | == محتوای کتاب== | ||
منهاج الکرامة مشتمل بر شش بخش است:{{سخ}} | |||
علامه حلی در بخش اول، اقوال مذاهب درباره [[امامت]] را مطرح می‌کند. وی می‌گوید: «[[امامیه]] معتقد به این امور است: [[خداوند]]، [[عدل]]، امامت، استمرار [[نبوت]] و لزوم [[عصمت امام]]؛ اما [[اهل سنت]] بر خلاف این امور عقیده دارند». | علامه حلی در بخش اول، اقوال مذاهب درباره [[امامت]] را مطرح می‌کند. وی می‌گوید: «[[امامیه]] معتقد به این امور است: [[خداوند]]، [[عدل]]، امامت، استمرار [[نبوت]] و لزوم [[عصمت امام]]؛ اما [[اهل سنت]] بر خلاف این امور عقیده دارند». | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۴: | ||
* [[حدیث اقتدا]] مستلزم [[خلافت]] او نیست. | * [[حدیث اقتدا]] مستلزم [[خلافت]] او نیست. | ||
* [[آیه]] ۴۰ [[سوره توبه]] دلالت بر نقص او می‌کند.<ref>حلی، منهاج الکرامة، ۱۳۷۹ش، برگرفته از فهرست کتاب.</ref> | * [[آیه]] ۴۰ [[سوره توبه]] دلالت بر نقص او می‌کند.<ref>حلی، منهاج الکرامة، ۱۳۷۹ش، برگرفته از فهرست کتاب.</ref> | ||
نخستین فصل کتاب گزارشی است درباره اعتقادات [[شیعه]] نسبت به عدالت و حکمت خداوند که به همین جهت [[پیامبران]] را مبعوث کرده و پس از آنها نیز اوصیایشان عهده‌دار هدایت مردم هستند. پس از پیامبر که براساس عدالت و لطف وحکمت الهی مبعوث شده امامان معصوم(ع) که مصون از اشتباه و گناه هستند مسؤول هدایت و ارشاد مردم هستند. [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در تمام این امور با شیعیان مخالف هستند و معتقد به عدل و حکمت در کارهای الهی نبوده و صدور هر کار قبیح و اخلال به هر واجبی را از سوی خداوند روا می‌دانند و براین باورند که کارهای خداوند بر اساس هیچ غرض و حکمتی نیست. | نخستین فصل کتاب گزارشی است درباره اعتقادات [[شیعه]] نسبت به عدالت و حکمت خداوند که به همین جهت [[پیامبران]] را مبعوث کرده و پس از آنها نیز اوصیایشان عهده‌دار هدایت مردم هستند. پس از پیامبر که براساس عدالت و لطف وحکمت الهی مبعوث شده امامان معصوم(ع) که مصون از اشتباه و گناه هستند مسؤول هدایت و ارشاد مردم هستند. [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در تمام این امور با شیعیان مخالف هستند و معتقد به عدل و حکمت در کارهای الهی نبوده و صدور هر کار قبیح و اخلال به هر واجبی را از سوی خداوند روا می‌دانند و براین باورند که کارهای خداوند بر اساس هیچ غرض و حکمتی نیست.<ref>علامه حلی، منهاج الکرامه فی معرفة الامامه، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۳۱-۳۲.</ref> | ||
مطلب پایانی کتاب رد ادعایی درباره امامت نماز جماعت توسط ابوبکر در بیماری پیامبر(ص) به دستور [[عایشه]] پس از تمام شدن [[اذان]] [[بلال حبشی|بلال]] است. علامه در رد این ادعا نوشته که پیامبر(ص) چون حالش مساعد شد صدای [[تکبیر|تکبیری]] شنید و پرسید کیست که نماز می خواند گفتند [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] حضرت فرمود مرا بیرون ببرید و با کمک [[امام علی علیه‌السلام|امام علی (ع)]] و [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] به طرف مسجد روانه شد و ابوبکر را (از محراب) دور ساخت و خود [[نماز جماعت]] را برای مردم اقامه کرد. <ref>علامه حلی، منهاج الکرامه فی معرفة الامامه، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۸۸.</ref> | مطلب پایانی کتاب رد ادعایی درباره امامت نماز جماعت توسط ابوبکر در بیماری پیامبر(ص) به دستور [[عایشه]] پس از تمام شدن [[اذان]] [[بلال حبشی|بلال]] است. علامه در رد این ادعا نوشته که پیامبر(ص) چون حالش مساعد شد صدای [[تکبیر|تکبیری]] شنید و پرسید کیست که نماز می خواند گفتند [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] حضرت فرمود مرا بیرون ببرید و با کمک [[امام علی علیه‌السلام|امام علی (ع)]] و [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] به طرف مسجد روانه شد و ابوبکر را (از محراب) دور ساخت و خود [[نماز جماعت]] را برای مردم اقامه کرد. <ref>علامه حلی، منهاج الکرامه فی معرفة الامامه، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۸۸.</ref> | ||
[[پرونده:شرح منهاج الکرامة.jpg|150px|بندانگشتی|'''شرح منهاج الکرامة''' اثر '''سید علی حسینی میلانی''']] | [[پرونده:شرح منهاج الکرامة.jpg|150px|بندانگشتی|'''شرح منهاج الکرامة''' اثر '''سید علی حسینی میلانی''']] | ||