بکتاشیه: تفاوت میان نسخه‌ها

پیروان طریقه بکتاشیه در 5 گروه عاشق، محب، درویش، بابا و خلیفه جای می گیرند. «عاشق» مرد یا زنی است که متمایل به این طریقه و علاقمند به ورود به آن باشد. «محب» کسی است که در مراسم رسمی ورود به طریقه شرکت کرده و در آن پذیرفته شده است. محب می تواند در مراسم مختلف این طریقه شرکت کند و پس از گذراندن آموزش های لازم و پیشرفت در مراتب سلوک در مراسمی با عنوان «وقف وجود» به مرتبه «درویش» ارتقا یابد. درویش ها اجازه دارند که کلاه مخصوص طریقه یا «تاج» بر سر بگذارند. آنان معمولا بیشتر وقت خود را زیر نظر «بابا»ها و صرف رسیدگی به امور مختلف [[تکیه]] می کنند. «خلیفه» بابا را از میان درویشان انتخاب می کند و هر بابا مسئولیت آموزش و نظارت بر سلوک درویشان و محبان را دارد؛ و ممکن است مجرد یا دارای همسر باشد. در بسیاری از موارد در صورتی که باب، فرزند پسری داشته باشد مقام بابایی به طور موروثی به او منتقل می شود. باباها دستاری سفید (یا سبز ویژه [[سید]]ها) به دور تاج خود می پیچند.<ref>ایرانیکا، IV/121؛ اینالجیک، ص 189ـ188، برج 164ـ162</ref>

در مرتبه ای تقریبا همسنگ درویشان «مجردان» قرار دارند. اینان با شرکت در مراسم خاصی، سوگند تجرد یاد می کنند و گوشواری به نام «منقوش» به گوش می آویزند. عده ای رسم تجرد در این طریقه را متاثر از [[قلندریه]] و برخی آن را برگرفته از تجرد، و [[رهبانیت]] مسیحی می دانند.<ref>پاکالین، I/119؛ برج 165ـ164</ref> بالاترین مرتبه در میان بکتاشیان از آن خلیفه است. در گذشته 4 خلیفه در 4 تکیه مشهور بکتاشی ـ تکیه حاجی بکتاش در [[قیر شهر]] و تکیه های [[دیمتوقه]]، [[کربلا]] و [[قاهره]] ـ بر امور دیگر تکیه ها نظارت می کردند.<ref>برج، 166ـ162، ایرانیکا، IV/121،</ref>