سنگسار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سَنگْسار''' یا '''رَجْم'''، مجازاتی که برای اجرای آن، محکوم، تا کمر در زمین قرار می‌گیرد و سپس [[مؤمنان]] به او سنگ می‌زنند تا آنکه بمیرد. سنگسار، مجازات [[زنای محصنه]]، یعنی زنای مرد یا زن شوهردار، و همچنین مجازات [[لواط]] است. اثبات و اجرای سنگسار شرایطی دارد؛ از جمله داشتن همسر دائم و امکان آمیزش زناکار با همسر خود در زمان زنا.

سنگسار، در ادیان قبل از [[اسلام]]  

مانند [[یهودیت]] سابقه داشته است. [[مرتضی مطهری]] در پاسخ به کسانی که سنگسار را در تضاد با حقوق بشر می‌دانند، گفته است که اسلام گرچه انسان را محترم می‌شمارد، اما اینطور نیست که هر انتخابی را توسط انسان محترم بداند.

سنگسار در فقه اسلامی از مجازات‌ها و جزء [[حدود|حدودی]] است که به جرایمی مانند زنا با شرایطی خاص تعلق می‌گیرد.<ref>محقق حلی، شرایع‌الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۱و۱۴۲.</ref> در سنگسار مجرم را تا کمر  یا تا سینه، در گودالی قرار می‌دهند و به او سنگ می‌زنند تا کشته شود.<ref>مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۷۱.</ref>

برپایه فتواهای فقیهان، سنگسار مجازات  [[زنای محصنه|زنای مُحصَنه]] است؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به محقق حلی، شرایع‌الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۱و۱۴۲؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۳۸۱.</ref> یعنی مجازات مرد زناکاری است که همسر یا کنیز دارد؛ همچنین زن زناکاری که همسر دارد. سنگسار در لواط هم مطرح می‌شود، اما مجازات قطعی آن نیست و حاکم می‌تواند بین آن و روش‌های دیگر کشتن یکی را انتخاب کند.<ref>محقق حلی، شرایع‌الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۷؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۳۸۱.</ref>

از منظر فقیهان شرط تحقق سنگسار داشتن [[احصان]] است؛ یعنی کسی که سنگسار می‌شود باید ویژگی‌های زیر را داشته باشد:

* امکان [[آمیزش]] با همسر یا کنیز داشته باشد.

* عاقل‌بودن.<ref> شهید ثانی، الروضة البهیه، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۳۵۲و۳۵۳؛محقق حلی، شرایع‌الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۳۷و۱۳۸.</ref>

به‌گفته [[محقق حلی]]، در سنگسار مرد تا کمر و زن تا سینه در زمین دفن می‌شوند. اگر جرم با شهادت [[بینه|شهود]] اثبات شده است، [[واجب]] است شهود سنگ‌زدن را شروع کنند و اگر با اقرار مجرم اثبات شده است، باید حاکم اسلامی سنگ‌زدن را آغاز کند.<ref>محقق حلی، شرایع‌الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۳و۱۴۴.</ref>

 

اگر مجرم حین سنگسار فرار کند، اگر جرم او با اقرار خودش اثبات شده است، بخشیده می شود و دوباره سنگسار نمی‌شود.<ref>محقق حلی، شرایع‌الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۴.</ref>

انتقاداتی به حکم سنگسار شده است؛ ازجمله گفته‌اند سنگسار حکمی غیرعقلانی و مخالف حقوق بشر است.<ref>کدخدایی و باقرزاده،‌ «بررسی حکم سنگسار از منظر فقه و حقوق بشر»، ۱۳۹۰ش، ص۴۱.</ref> همچنین در آن میان جرم و مجازات، تناسب وجود ندارد؛ زیرا این مجازات برای کسی که لحظه‌ای بر اثر فشار نیروی جنسی، لغزش می‌کند، بسیار سختگیرانه است؛ چراکه عمل او مفسده‌ای ندارد و به دیگران هم آسیبی نمی‌رساند.<ref>کدخدایی و باقرزاده،‌ «بررسی حکم سنگسار از منظر فقه و حقوق بشر»، ۱۳۹۰ش، ص۶۰.</ref>

در پاسخ به این اشکال گفته‌اند اسلام هم در مرحله اثبات جرم و هم در مرحله اجرای سنگسار بسیار سخت‌گیری کرده است؛ تا جایی که این حکم بیشتر یک تهدید باشد و به‌ندرت انجام شود.<ref>کدخدایی و باقرزاده،‌ «بررسی حکم سنگسار از منظر فقه و حقوق بشر»، ۱۳۹۰ش، ص۶۲.</ref> همچنین وجود چنین مجازاتی به‌سبب آثار زیان‌آور دنیایی و آخرتی فراوان زنا همچون بی‌دینی، بی‌عفتی، بیماری‌های مقاربتی، بحران کودکان بی‌هویت و ناامنی روانی خانواده است.<ref>کدخدایی و باقرزاده،‌ «بررسی حکم سنگسار از منظر فقه و حقوق بشر»، ۱۳۹۰ش، ص۶۲و۶۳.</ref>