Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۵۲
ویرایش
اهل‌بیت(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←ولایت و رهبری اهل بیت(ع)
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←فضایل) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
| منبع = <small>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۳۴۹، ۴۸۲ و ۷۳۳؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۲۷.</small>| تراز = چپ| عرض = 210px| اندازه خط = ۱۱px|رنگ پس‌زمینه=#cafff2 | گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}} | | منبع = <small>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۳۴۹، ۴۸۲ و ۷۳۳؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۲۷.</small>| تراز = چپ| عرض = 210px| اندازه خط = ۱۱px|رنگ پس‌زمینه=#cafff2 | گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}} | ||
=== ولایت و رهبری | === ولایت و رهبری === | ||
[[ولایت]] و رهبری سیاسی اهل‌بیت(ع) از دیگر فضایل آنان به شمار می‌رود. | [[ولایت]] و رهبری سیاسی اهل‌بیت(ع) از دیگر فضایل آنان به شمار می‌رود. | ||
دعوت پیامبر(ص) به تمسک به کتاب و اهل‌بیت در حدیث ثقلین را تصریح در انحصار رهبری سیاسی در اهل‌بیت دانسته‌اند.<ref>سبحانی، سیمای عقاید شیعه، ۱۳۸۶ش، ص۲۳۱ و ۲۳۲.</ref> در برخی از نقل‌های حدیث ثقلین، به جای ثقلین، از [[قرآن]] و اهل‌بیت با عنوان | دعوت پیامبر(ص) به تمسک به کتاب و اهل‌بیت در حدیث ثقلین را تصریح در انحصار رهبری سیاسی در اهل‌بیت دانسته‌اند.<ref>سبحانی، سیمای عقاید شیعه، ۱۳۸۶ش، ص۲۳۱ و ۲۳۲.</ref> در برخی از نقل‌های حدیث ثقلین، به جای ثقلین، از [[قرآن]] و اهل‌بیت با عنوان «خلیفتَین» تعبیر شده است.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۲۴۰؛ ابن‌حنبل، مسند احمد بن حنبل، ۱۴۱۶ق، ج۳۵، ص۴۵۶ و ۵۱۲؛ هیثمی، مجمع‌الزوائد، دارالکتاب العربی، ج۹، ص۱۶۳؛ شوشتری، احقاق‌الحق، ۱۴۰۹ق، ج۹، ص۳۷۵ و ج۱۸، ص۲۷۹-۲۸۱.</ref> مطابق این حدیث، اهل‌بیتْ خلیفه و جانشینان پیامبرند و جانشینی آنان همه‌جانبه است و شامل امور سیاسی و رهبری نیز می‌شود.<ref>ربانی گلپایگانی، «اهل‌بیت»، ص۵۶۲.</ref> | ||
از نظر جعفر سبحانی، پیامبر(ص) در [[واقعه غدیر]]، علی(ع) و اهل‌بیتش را برای رهبری و حکومت تعیین کرد.<ref>سبحانی، سیمای عقاید شیعه، ۱۳۸۶ش، ص۲۳۱.</ref> | از نظر جعفر سبحانی، پیامبر(ص) در [[واقعه غدیر]]، علی(ع) و اهل‌بیتش را برای رهبری و حکومت تعیین کرد.<ref>سبحانی، سیمای عقاید شیعه، ۱۳۸۶ش، ص۲۳۱.</ref> | ||
برخی با توجه به ویژگی [[عصمت]]، امامت و رهبری سیاسی پس از پیامبر(ص) را مختص اهل‌بیت(ع) شمرده‌اند.<ref>ربانی گلپایگانی، «اهل‌بیت»، ص۵۶۱.</ref> همچنین | برخی با توجه به ویژگی [[عصمت]]، امامت و رهبری سیاسی پس از پیامبر(ص) را مختص اهل‌بیت(ع) شمرده‌اند.<ref>ربانی گلپایگانی، «اهل‌بیت»، ص۵۶۱.</ref> همچنین بی‌قیدوشرط بودن وجوب پیروی از اهل‌بیت را از دلایل رهبری سیاسی آنان دانسته‌اند؛ زیرا وجوب پیروی، همه بایدها و نبایدهای مربوط به زندگی مسلمانان اعم از مسایل عبادی، اقتصادی و سیاسی و فرهنگی را شامل می‌شود. ازاین‌رو در مسائل سیاسی و مربوط به جامعه و حکومت نیز پیروی از آنان واجب است.<ref>ربانی گلپایگانی، «اهل‌بیت»، ص۵۶۱.</ref> | ||
====ولایت تکوینی==== | ====ولایت تکوینی==== | ||
{{اصلی|ولایت تکوینی}} | {{اصلی|ولایت تکوینی}} | ||
به گفته [[محمد جمیل حمود]]، از نویسندگان و عالمان شیعی لبنان، | به گفته [[محمد جمیل حمود]]، از نویسندگان و عالمان شیعی لبنان، به‌جز افرادی نادر، علمای امامیه اتفاق نظر دارند که [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] دارای ولایت تکوینی هستند.<ref>حمود، الفوائد البهیة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۱۱۷.</ref> مراد از ولایت تکوینی آن است که شخصی بتواند به اذن خدا، در جهان آفرينش و تكوين تصرف كند؛ مثلاً بيمار ناعلاجى را به اذن خدا شفا دهد يا مرده‌ای را زنده كند.<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۹، ص۱۵۴؛ حمود، الفوائد البهیة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۱۱۸؛ حسینی میلانی، اثبات الولایة العامة، ۱۴۳۸ق، ص۱۶۶.</ref> | ||
روایات در باب ولایت تکوینی ائمه را [[تواتر|متواتر]] شمرده<ref>حمود، الفوائد البهیة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۱۳۷؛ حسینی میلانی، اثبات الولایة العامة، ۱۴۳۸ق، ص۱۶۸.</ref> و بسیاری از آنها را به لحاظ سندی صحیح و معتبر دانسته‌اند.<ref>حمود، الفوائد البهیة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۱۳۷؛ حسینی میلانی، اثبات الولایة العامة، ۱۴۳۸ق، ص۲۳۳.</ref> | روایات در باب ولایت تکوینی ائمه را [[تواتر|متواتر]] شمرده<ref>حمود، الفوائد البهیة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۱۳۷؛ حسینی میلانی، اثبات الولایة العامة، ۱۴۳۸ق، ص۱۶۸.</ref> و بسیاری از آنها را به لحاظ سندی صحیح و معتبر دانسته‌اند.<ref>حمود، الفوائد البهیة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۱۳۷؛ حسینی میلانی، اثبات الولایة العامة، ۱۴۳۸ق، ص۲۳۳.</ref> | ||
====ولایت تشریعی==== | ====ولایت تشریعی==== | ||