عقل: تفاوت میان نسخه‌ها

==جایگاه عقل در فقه شیعه==

به گفته [[محمدرضا مظفر]] از فقیهان قرن چهاردهم قمری، عقل در کنار [[قرآن]] و [[سنت]] و [[اجماع]]، از منابع چهارگانه استنباط [[احکام شرعی]] به شمار می‌آید.<ref>مظفر، اصول الفقه، ۱۴۳۰ق، ج۱، ۵۱.</ref> [[فقیه|فقهای]] شیعه در [[اجتهاد]]، از عقل بسیار استفاده می‌کنند. برخی از موارد استفاده از آن، در [[اصول فقه|علم اصول]] تدوین شده است. برخی از کارایی‌های عقل در فرایند استنباط [[فقه|فقهی]]، عبارت است از:

* '''اثبات اعتبار متون دینی:''' یکی از شرایط اعتبار [[روایات]] و عمل به محتوای آنها، این است که با حکم قطعی عقل، مخالفت نداشته باشند. برای مثال ازآنجاکه عصمت [[پیامبر(ص)]]، با دلیل عقلیِ قطعی، اثبات شده است، روایاتی که بر نفی [[عصمت]] او دلالت می‌کنند، اعتبار ندارند.

* '''کمک به استنباط حکم شرعی از کتاب و سنت:''' برخی از قواعد [[فقه|فقهی]] که با استفاده از آنها احکام شرعی از [[قرآن|کتاب]] و [[سنت]] استنباط می‌شود، به کمک عقل، کشف می‌شود.<ref>ضیائی‌فر، «جایگاه عقل در اجتهاد»، ص۲۳۰-۲۳۴.</ref>

==جستارهای وابسته==

*[[دلیل عقلی]]