پرش به محتوا

واقعه فخ: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۱ مهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
(←‏اهمیت و جایگاه: اصلاح ارقام)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۸: خط ۳۸:
}}
}}
|ای فاطمه! ای دختر بهترین خلق خدا!‌ برخیز و بر ستاره‌های آسمانی که بر زمین افتاده‌اند، گریه کن.|قبرهایی در کوفه و مدینه و قبری در فخ که درود و سلام من بر ایشان باد.}}
|ای فاطمه! ای دختر بهترین خلق خدا!‌ برخیز و بر ستاره‌های آسمانی که بر زمین افتاده‌اند، گریه کن.|قبرهایی در کوفه و مدینه و قبری در فخ که درود و سلام من بر ایشان باد.}}
حادثهٔ فخ از تلخ‌ترین حوادث تاریخ [[شیعه|تشیع]] معرفی شده و روایت‌هایی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] و [[امامان شیعه]]<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۱۹ق، ص۳۶۶–۳۶۷؛ حسنی، المصابیح، ۱۴۲۳ق، ص۴۶۳-۴۶۴.</ref> گواه بر این ادعا دانسته شده است.<ref>گلستانی و میرابوالقاسمی، «صاحب فخ»، ص۱۱۲.</ref> چنان‌که طبق روایت [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد(ع)]] پس از [[واقعه کربلا]]، این حادثه بزرگ‌ترین ابتلای [[اهل‌بیت(ع)]] بوده است.<ref>بخاری، سرّ السلسلة العلویة، ۱۹۶۳م، ص۱۴-۱۵.</ref> بر اساس روایتی که [[ابوالفرج اصفهانی|اَبوالفَرَجِ اِصفَهانی]] نقل کرده است، پیامبر(ص) و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] از کشته شدن حسین بن علی در فخ پیشگویی کرده و از بهشتی بودن او خبر داده‌اند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، ۱۴۰۸ق، ص۳۶۶-۳۶۷.</ref> گفته شده‌ است [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] با گریه بر شهدای فخ، از خداوند برای قاتلان آنها مرگ و عذاب شدید درخواست می‌کرد.<ref>امینی، بطل فخ، ۱۳۸۸ق، ص۱۳۹.</ref> همچنین امام کاظم [[کفالت]] ایتام و اطفال و بیوگانِ علویانی را که در فخ به شهادت رسیدند، بر عهده گرفت.<ref>امینی، بطل فخ، ۱۳۸۸ق، ص۱۳۹.</ref> واقعه فخ در اشعار شاعران متعددی انعکاس یافته است که از آن جمله می‌توان به شعر [[تائیه دعبل|تائیه]] سروده [[دعبل بن علی خزاعی|دعبل خزاعی]] اشاره کرد.<ref>الإربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۳۲۲.</ref>
حادثهٔ فخ از تلخ‌ترین حوادث تاریخ [[شیعه|تشیع]] معرفی شده و روایت‌هایی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] و [[امامان شیعه]]<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۱۹ق، ص۳۶۶–۳۶۷؛ حسنی، المصابیح، ۱۴۲۳ق، ص۴۶۳-۴۶۴.</ref> گواه بر این ادعا دانسته شده است.<ref>گلستانی و میرابوالقاسمی، «صاحب فخ»، ص۱۱۲.</ref> چنان‌که طبق روایت [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد(ع)]] پس از [[واقعه کربلا]]، این حادثه بزرگ‌ترین ابتلای [[اهل‌بیت(ع)]] بوده است.<ref>بخاری، سرّ السلسلة العلویة، ۱۹۶۳م، ص۱۴-۱۵.</ref> بر اساس روایتی که [[ابوالفرج اصفهانی|اَبوالفَرَجِ اِصفَهانی]] نقل کرده است، پیامبر(ص) و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] از کشته شدن حسین بن علی در فخ پیشگویی کرده و از بهشتی بودن او خبر داده‌اند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، ۱۴۱۹ق، ص۳۶۶-۳۶۷.</ref> گفته شده‌ است [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] با گریه بر شهدای فخ، از خداوند برای قاتلان آنها مرگ و عذاب شدید درخواست می‌کرد.<ref>امینی، بطل فخ، ۱۳۸۸ق، ص۱۳۹.</ref> همچنین امام کاظم [[کفالت]] ایتام و اطفال و بیوگانِ علویانی را که در فخ به شهادت رسیدند، بر عهده گرفت.<ref>امینی، بطل فخ، ۱۳۸۸ق، ص۱۳۹.</ref> واقعه فخ در اشعار شاعران متعددی انعکاس یافته است که از آن جمله می‌توان به شعر [[تائیه دعبل|تائیه]] سروده [[دعبل بن علی خزاعی|دعبل خزاعی]] اشاره کرد.<ref>الإربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۳۲۲.</ref>


== رهبر قیام ==
== رهبر قیام ==
{{اصلی|صاحب فخ}}
{{اصلی|صاحب فخ}}
حسین بن علی معروف به صاحب فَخّ، از پدر و مادر از نوادگان [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] بود.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، دار المعرفه، ص۳۶۴.</ref> پدرش، علی (معروف به علیِ نیکو و بزرگوار) و مادرش، زینب (دختر [[عبدالله بن حسن مثنی|عبدالله محض]]) بود که به دلیل عبادت فراوانشان، به زوج صالح شهرت داشتند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، ۱۴۰۸ق، ص۳۶۴؛ المُحَلِّی، الحَدائِق الوَرْدیّة، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۳۱۷</ref> صاحب فخ را فردی شجاع و کریم معرفی کرده<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۶، ص۹۴؛ هارونی، الافادة فی تاریخ الأئمة السادة، ۱۳۸۷ش، ص۲۶.</ref>، در سخاوتش روایت‌های مختلفی بیان کرده‌اند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۳۶۸-۳۷۱.</ref> [[شیخ طوسی]] وی را در زمرۀ [[فهرست اصحاب امام صادق(ع)|اصحاب امام صادق(ع)]] بر‌می‌شمارد.<ref>طوسی، الرجال، ص۱۸۲.</ref> صاحب فخ در ذی‌الحجه [[سال ۱۶۹ هجری قمری|سال ۱۶۹ق]] در ۴۱ سالگی درگذشت.<ref>هارونی، الافادة فی تاریخ الأئمة السادة، ۱۳۸۷ش، ص۲۶-۲۸.</ref>
حسین بن علی معروف به صاحب فَخّ، از پدر و مادر از نوادگان [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] بود.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۱۹ق، ص۳۶۴.</ref> پدرش، علی (معروف به علیِ نیکو و بزرگوار) و مادرش، زینب (دختر [[عبدالله بن حسن مثنی|عبدالله محض]]) بود که به دلیل عبادت فراوانشان، به زوج صالح شهرت داشتند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، ۱۴۱۹ق، ص۳۶۴؛ المُحَلِّی، الحَدائِق الوَرْدیّة، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۳۱۷</ref> صاحب فخ را فردی شجاع و کریم معرفی کرده<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۶، ص۹۴؛ هارونی، الافادة فی تاریخ الأئمة السادة، ۱۳۸۷ش، ص۲۶.</ref>، در سخاوتش روایت‌های مختلفی بیان کرده‌اند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۱۹ق، ص۳۶۸-۳۷۱.</ref> [[شیخ طوسی]] وی را در زمرۀ [[فهرست اصحاب امام صادق(ع)|اصحاب امام صادق(ع)]] بر‌می‌شمارد.<ref>طوسی، الرجال، ص۱۸۲.</ref> صاحب فخ در ذی‌الحجه [[سال ۱۶۹ هجری قمری|سال ۱۶۹ق]] در ۴۱ سالگی درگذشت.<ref>هارونی، الافادة فی تاریخ الأئمة السادة، ۱۳۸۷ش، ص۲۶-۲۸.</ref>
<div style="display: block;overflow-y: auto;">{{تبارنامه امام حسن مجتبی}}</div>
<div style="display: block;overflow-y: auto;">{{تبارنامه امام حسن مجتبی}}</div>


confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۶۹۲

ویرایش